Ãëàâà äâàäöàòü ïåðâàÿ

À â ýòî âðåìÿ ×åáóðàøêà, ïðîñèäåâ âåñü âå÷åð ó êðîêîäèëà, ðåøèë íàêîíåö îòïðàâèòüñÿ äîìîé. Ïî äîðîãå îí íàäóìàë çàéòè íà ñòðîéêó íîâîãî äîìà, ÷òîáû ïîñìîòðåòü, âñ¸ ëè òàì â ïîðÿäêå. Ïî òåïåðåøíèì âðåìåíàì ýòî áûëî íåëèøíèì. ×åáóðàøêà ìåäëåííî ø¸ë ïî ò¸ìíîé óëèöå. Âñå â ãîðîäå äàâíî ñïàëè, è âîêðóã íå áûëî íè äóøè. Íî âäðóã ïðÿìî íàä ×åáóðàøêîé, íà âûñîêîì äåðåâå, ïîñëûøàëñÿ êàêîé-òî øîðîõ. - Êòî òàì? - ñïðîñèë îí. - Ýòî ÿ, - îòâåòèë åìó òîíåíüêèé ãîëîñîê. - Ñòàðóõà Øàïîêëÿê. È ×åáóðàøêà äåéñòâèòåëüíî ðàçãëÿäåë â âåòâÿõ ñâîþ ñòàðóþ çíàêîìóþ. - À ÷òî âû òàì äåëàåòå? - Âèñþ, - îòâå÷àëà ñòàðóõà. - Óæå äâà ÷àñà. - Ïîíÿòíî, - ñêàçàë ×åáóðàøêà è îòïðàâèëñÿ äàëüøå. Åãî íèñêîëüêî íå óäèâèë îòâåò ñòàðóõè. Îò íå¸ ìîæíî áûëî îæèäàòü ÷åãî óãîäíî. È åñëè îíà äâà ÷àñà âèñèò íà äåðåâå, òî îíà çíàåò, ÷òî äåëàåò. Îäíàêî â ïîñëåäíþþ ìèíóòó ×åáóðàøêà âåðíóëñÿ. - Èíòåðåñíî, à ñêîëüêî âðåìåíè âû çàáèðàëèñü òóäà? Íàâåðíîå, íå ìåíüøå ÷àñà? - Êàê æå, - ñêàçàëà ñòàðóõà, - ÿ íå òàêàÿ êîïóøà. ß çàáðàëàñü ñþäà çà äåñÿòü ñåêóíä! - Çà äåñÿòü ñåêóíä? Òàê áûñòðî? À ïî÷åìó? - Ïîòîìó ÷òî çà ìíîé ãíàëñÿ íîñîðîã. Âîò ïî÷åìó! - Âîò ýòî äà! - ïðîòÿíóë ×åáóðàøêà. - À êòî æå åãî âûïóñòèë èç çîîïàðêà? È çà÷åì? Íî áîëüøå ñòàðóõà íè÷åãî íå õîòåëà îáúÿñíÿòü. - Ìíîãî áóäåøü çíàòü, ñêîðî ñîñòàðèøüñÿ! - òîëüêî è ñêàçàëà îíà. ×åáóðàøêà ïðèçàäóìàëñÿ. Îí ìíîãî ðàç ñëûõàë ïðî ýòîãî çëîãî è ãëóïîãî íîñîðîãà è ïðåêðàñíî ïîíèìàë: íàäî ÷òî-òî äåëàòü. Èíà÷å ñêîðî íå òîëüêî Øàïîêëÿê, íî è âñå îñòàëüíûå æèòåëè ãîðîäà îêàæóòñÿ íà äåðåâüÿõ, ñëîâíî ¸ëî÷íûå óêðàøåíèÿ. - Ïîáåãó-êà ÿ åãî èñêàòü! - ðåøèë íàø ãåðîé. ×åðåç íåñêîëüêî ñåêóíä îí íàòêíóëñÿ íà íîñîðîãà. Òîò âçðåâåë è áðîñèëñÿ çà õðàáðåöîì. Îíè ì÷àëèñü ïî óëèöå ñ áåøåíîé ñêîðîñòüþ. Íàêîíåö ×åáóðàøêà ñâåðíóë çà óãîë, à íîñîðîã ïðîëåòåë äàëüøå. Òåïåðü óæå ×åáóðàøêà áåæàë çà íîñîðîãîì, ñòàðàÿñü íå îòñòàâàòü. Ïðè óäîáíîì ñëó÷àå îí ñîáèðàëñÿ ïîçâîíèòü â çîîïàðê è ïîçâàòü íà ïîìîùü ñëóæèòåëåé. "Èíòåðåñíî, êàê ìåíÿ íàãðàäÿò çà åãî çàäåðæàíèå"? - ðàçìûøëÿë ×åáóðàøêà íà õîäó. Îí çíàë, ÷òî èìåþòñÿ òðè ìåäàëè: "Çà ñïàñåíèå óòîïàþùèõ", "Çà õðàáðîñòü" è "Çà òðóä". "Çà ñïàñåíèå óòîïàþùèõ" ñþäà ÿâíî íå ïîäõîäèëî. "Íàâåðíîå, äàäóò "Çà õðàáðîñòü", - äóìàë îí, ïðåñëåäóÿ Ïòåí÷èêà. "Íåò, ïîæàëóé, "Çà õðàáðîñòü" íå äàäóò", - ìåëüêàëî ó íåãî â ãîëîâå, êîãäà åìó ñíîâà ïðèõîäèëîñü óäèðàòü îò ðàçãíåâàííîãî íîñîðîãà. À êîãäà îí ïðîáåæàë ïî ãîðîäó öåëûõ ïÿòíàäöàòü êèëîìåòðîâ, òî îêîí÷àòåëüíî óáåäèëñÿ, ÷òî áóäåò íàãðàæäåí ìåäàëüþ "Çà òðóä". Íî âîò ×åáóðàøêà óâèäåë îäèíîêèé ìàëåíüêèé äîìèê, ñòîÿùèé â ñòîðîíå. Îí ñðàçó æå íàïðàâèëñÿ ê íåìó. Íîñîðîã íå îòñòàâàë. Îíè îáåæàëè âîêðóã äîìèêà ïÿòü èëè øåñòü ðàç. Òåïåðü ñòàëî ñîâñåì íåïîíÿòíî: êòî æå çà êåì ãîíèòñÿ? Òî ëè íîñîðîã çà ×åáóðàøêîé, òî ëè ×åáóðàøêà çà íîñîðîãîì, òî ëè êàæäûé èç íèõ áåãàåò ñàì ïî ñåáå! ×òîáû ðàçîáðàòüñÿ â ýòîé ïóòàíèöå, ×åáóðàøêà îòñêî÷èë â ñòîðîíó. È ïîêà íîñîðîã îäèí íîñèëñÿ ïî êðóãó, ×åáóðàøêà ñïîêîéíî ñèäåë íà ëàâî÷êå è ðàçìûøëÿë. Âäðóã åìó â ãîëîâó ïðèøëà çàìå÷àòåëüíàÿ ìûñëü. - Ýé, ïðèÿòåëü! - çàêðè÷àë îí íîñîðîãó. - Äàâàé-êà çà ìíîé! - È ñàì ïîì÷àëñÿ ê äëèííîé, ïîñòåïåííî ñóæàþùåéñÿ óëî÷êå. Ïòåí÷èê áðîñèëñÿ çà íèì. Óëî÷êà ñòàíîâèëàñü âñå óæå è óæå. Íàêîíåö îíà ñóçèëàñü íàñòîëüêî, ÷òî íîñîðîã äàëüøå áåæàòü íå ìîã. Îí çàñòðÿë ìåæäó äîìàìè, êàê ïðîáêà â áóòûëêå! Óòðîì çà íèì ïðèøëè ñëóæèòåëè èç çîîïàðêà. Îíè äîëãî áëàãîäàðèëè ×åáóðàøêó è äàæå ïîîáåùàëè ïîäàðèòü æèâîãî ñëîí¸íêà, êîãäà ó íèõ îêàæåòñÿ ëèøíåíüêèé! À ñòàðóõó Øàïîêëÿê â òîò äåíü ñíèìàëà öåëàÿ ïîæàðíàÿ êîìàíäà.

Chapitro dudek unua

Kaj tiutempe Cheburashko, trasidinte tutan vesperon che krokodilo, fine decidis ekiri hejmen. Dumvoje li ekpensis viziti konstruejon de nova domo, por kontroli, chu chio tie estas en ordo. Por nunaj tempoj tio ne estis superflua. Cheburashko malrapide iris lau malluma strato. Chiuj en urbo delonge dormis, kaj chirkau ne estis ech unu vivulo. Sed subite rekte super Cheburashko, sur alta arbo, audighis ia susuro. - Kiu estas tie? - demandis ghi. - Tio estas mi, - respondis al li maldikega vocheto. - Maljunulino Shapokljak. Kaj Cheburashko efektive ekvidis inter branchoj sian malnovan konatulinon. - Sed kion vi tie faras? - Mi pendas, - respondis maljunulino. - Jam dum du horoj. - Komprenite, - diris Cheburashko kaj ekiris pluen. Ghin neniom mirigis respondo de maljunulino. Oni povis atendi de shi chion ajn. Kaj se shi dum du horoj pendas sur arbo, do shi scias, kion shi faras. Tamen en lasta minuto Cheburashko revenis. - Interese, dum kiom da tempo vi estis grimpanta tien? Vershajne, ne malpli ol dum horo? - Tute ne, - diris maljunulino, - mi ne estas tia malrapidulino. Mi grimpis chi tien dum dek sekundoj! - Dum dek sekundoj? Tiel rapide? Sed kial? - Char min postkuris rinocero. Jen kial! - Jen kia afero! - diris Cheburashko. - Sed kiu do ellasis ghin el zooparko? Kaj por kio? Sed maljunulino ne volis plu ion klarigi. - Se vi multe scios, vi rapide maljunighos! - shi diris nur tion. Cheburashko ekmeditis. Ghi multfoje audis pri tiu kolera kaj stulta rinocero kaj bonege komprenis: necesas ion fari. Aliokaze baldau ne nur Shapokljak, sed ankau chiuj ceteraj urbanoj trovighos sur arboj, kvazau ornamajhoj sur novjara abio. - Mi ekkuru ghin serchi! - decidis nia heroo. Post kelke da sekundoj ghi kunpushighis kun rinocero. Tiu ekmughis kaj sin jhetis al la kuraghulo. Ili kuregis lau strato kun freneza rapideco. Fine Cheburashko turnis malantau angulon, sed rinocero trakuregis pluen. Nun jam Cheburashko kuris post rinoceron, penante ne postresti. Ghi intencis che oportuna okazo telefoni al zooparko kaj voki por helpo zooparkajn servistojn. "Interese, kiel oni premios min pro ghia kapto?" - pensis Cheburashko dumkure. Ghi sciis, ke ekzistas tri medaloj: "Pro savo de dronantoj", "Pro kuragho" kaj "Pro laboro". Medalo "Pro savo de dronantoj" chi tie evidente ne konvenis. "Vershajne, oni donos "Pro kuragho", - pensis ghi, persekutante Birdidon. "Ne, vershajne, medalon "Pro kuragho" oni al mi ne donos", - flugis en ghia kapo, kiam ghi ree estis devigita kuri de kolerigita rinocero. Kaj kiam ghi trakuris tra urbo tutajn dekkvin kilometrojn, do ghi definitive konvinkighis, ke ghi estos premiita per medalo "Pro laboro". Sed jen Cheburashko ekvidis solecan malgrandan dometon, starantan flanke. Ghi tuj ekkuris al ghi. Rinocero ne postrestis. Ili chirkaukuris dometon kvin au ses fojojn. Nun jam ighis tute nekompreneble: kiu kiun postkuras? Chu rinocero kuras post Cheburashkon, chu Cheburashko kuras post rinoceron, chu chiu el ili kuradas per si mem! Por solvi tiun kompikajhon, Cheburashko desaltis flanken. Kaj, dum rinocero sola kuradis chirkaue, Cheburashko trankvile sidis sur benketo kaj meditis. Subite en ghian kapon venis elstara penso. - Hej, amiko! - ekkriis ghi al rinocero. - Ek post min! - Kaj mem ekkuregis al longa, poiome mallarghighanta strateto. Birdeto impetis post ghin. Strateto estis ighanta pli kaj pli mallargha. Fine ghi mallarghighis tiom, ke rinocero ne povis kuri pluen. Ghi shtopighis inter domoj, kiel shtopilo en botelo! Matene venis servistoj el zooparko por preni ghin. Ili longe dankadis Cheburashkon kaj ech promesis donaci vivan elefantidon, kiam ili havos superfluan! Kaj maljunulino Shapokljak tiutage estis malsuprenigata de tuta fajrestingista teamo.

Ãëàâà äâàäöàòü âòîðàÿ

Òåïåðü ñòðîèòåëüñòâó óæå íèêòî íå ìåøàë. Íî äåëî âñ¸ ðàâíî ïðîäâèãàëîñü î÷åíü ìåäëåííî. - Åñëè ìû è äàëüøå áóäåì ñòðîèòü âòðî¸ì, - ñêàçàë îäíàæäû Ãåíà, - òî ìû ïîñòðîèì íàø äîì íå ðàíüøå ÷åì ÷åðåç ãîä! Íàì îáÿçàòåëüíî íóæíû ïîìîùíèêè! - Âåðíî! - ïîääåðæàë åãî ×åáóðàøêà. - È ÿ äàæå çíàþ, ãäå èõ ìîæíî âçÿòü. - Ãäå æå? - Ñåé÷àñ ñêàæó. Äëÿ êîãî ìû ñòðîèì íàø äîì? - Äëÿ òåõ, êòî õî÷åò ïîäðóæèòüñÿ! Âîò ïóñòü îíè è ïîìîãàþò íàì! Ïðàâèëüíî? - Ïðàâèëüíî! - çàêðè÷àëè Ãàëÿ è êðîêîäèë. - Ýòî òû çäîðîâî ïðèäóìàë! Íàäî èõ îáÿçàòåëüíî ïîçâàòü! È íà ñòðîéêå ñòàëè ïîÿâëÿòüñÿ ïîìîùíèêè. Ïðèøëà æèðàôà Àíþòà, îáåçüÿíêà Ìàðèÿ Ôðàíöåâíà è, ðàçóìååòñÿ, äâîå÷íèê Äèìà. Êðîìå òîãî, ê ñòðîèòåëÿì ïðèñîåäèíèëàñü î÷åíü ñêðîìíàÿ è âîñïèòàííàÿ äåâî÷êà Ìàðóñÿ, êðóãëàÿ îòëè÷íèöà. Ó íå¸ òîæå íå áûëî äðóçåé, ïîòîìó ÷òî îíà áûëà ñëèøêîì óæ òèõîé è íåçàìåòíîé. Íèêòî äàæå è íå çàìåòèë, êàê îíà ïîÿâèëàñü ó äîìèêà è ñòàëà ïîìîãàòü. Î å¸ ñóùåñòâîâàíèè óçíàëè òîëüêî íà ÷åòâ¸ðòûé èëè ïÿòûé äåíü. Ðàáîòàëè ñòðîèòåëè äî ïîçäíåãî âå÷åðà. À êîãäà ñòàíîâèëîñü òåìíî, æèðàôà áðàëà â çóáû ôîíàðü è îñâåùàëà ñòðîèòåëüíóþ ïëîùàäêó. Òîëüêî íå íàäî áûëî ãîâîðèòü åé çà ýòî "ñïàñèáî", ïîòîìó ÷òî îíà îáÿçàòåëüíî ñêàçàëà áû "ïîæàëóéñòà" è ôîíàðü òóò æå óïàë áû íà âàøó ãîëîâó. Êàê-òî âå÷åðîì íà îãîí¸ê çàø¸ë âûñîêèé ðûæèé ãðàæäàíèí ñ áëîêíîòîì â ðóêàõ. - Çäðàâñòâóéòå! - ñêàçàë îí. - ß èç ãàçåòû. Îáúÿñíèòå, ïîæàëóéñòà, ÷òî âû çäåñü äåëàåòå? - Ìû ñòðîèì äîì, - îòâåòèë Ãåíà. - Êàêîé äîì? Äëÿ ÷åãî? - íà÷àë ñïðàøèâàòü êîððåñïîíäåíò. - Ìåíÿ èíòåðåñóþò öèôðû. - Äîìèê ó íàñ áóäåò ìàëåíüêèé, - îáúÿñíèë åìó êðîêîäèë. - Ïÿòü øàãîâ â äëèíó è ïÿòü øàãîâ â øèðèíó. - Ñêîëüêî ýòàæåé? - Ýòàæ îäèí. - Çàïèøåì, - ñêàçàë êîððåñïîíäåíò è ÷òî-òî íà÷åðêàë â ñâî¸ì áëîêíîòå. (Æèðàôà â ýòî âðåìÿ ñâåòèëà åìó ôîíàð¸ì.) - Äàëüøå! - Ó íàñ áóäåò ÷åòûðå îêîøêà è îäíà äâåðü, - ïðîäîëæàë Ãåíà. - Äîìèê áóäåò íåâûñîêèé, âñåãî äâà ìåòðà. Êàæäûé, êòî õî÷åò, áóäåò ïðèõîäèòü ñþäà ê íàì è áóäåò ïîäáèðàòü ñåáå äðóãà. Âîò çäåñü, îêîëî îêîøêà, ìû ïîñòàâèì ñòîëèê äëÿ ðàáîòû. À âîò çäåñü, ó äâåðè, - äèâàí äëÿ ïîñåòèòåëåé. - À êòî ðàáîòàåò íà ñòðîéêå? - Âñå ìû, - ïîêàçàë Ãåíà. - ß, ×åáóðàøêà, æèðàôà, äâîå÷íèê Äèìà è äðóãèå. - Íó ÷òî æ, âñ¸ ÿñíî! - ñêàçàë êîððåñïîíäåíò. - Òîëüêî öèôðû ó âàñ êàêèå-òî íåèíòåðåñíûå. Ïðèäåòñÿ êîå-÷òî ïîäïðàâèòü. - È îí íàïðàâèëñÿ ê âûõîäó. - Äî ñâèäàíüÿ! ×èòàéòå çàâòðàøíèå ãàçåòû!  çàâòðàøíèõ ãàçåòàõ íàøè äðóçüÿ ñ óäèâëåíèåì ïðî÷èòàëè òàêóþ çàìåòêó: Íîâîñòè.  íàøåì ãîðîäå ñòðîèòñÿ çàìå÷àòåëüíûé äîì - Äîì äðóæáû. Âûñîòà åãî - äåñÿòü ýòàæåé. Øèðèíà - ïÿòüäåñÿò øàãîâ. Äëèíà - òîæå. Íà ñòðîéêå ðàáîòàþò äåñÿòü êðîêîäèëîâ, äåñÿòü æèðàô, äåñÿòü îáåçüÿí è äåñÿòü êðóãëûõ îòëè÷íèêîâ. Äîì äðóæáû áóäåò ïîñòðîåí ê ñðîêó. - Äà, - ñêàçàëè äåñÿòü êðîêîäèëîâ, ïîñëå òîãî êàê ïðî÷èòàëè çàìåòêó, - íàäî æå òàê ïîäïðàâèòü! - Âðóíèøêà îí! - ïîïðîñòó çàÿâèëè äåñÿòü êðóãëûõ îòëè÷íèêîâ, øìûãàÿ íîñîì. - Ìû ñ òàêèìè âñòðå÷àëèñü! È âñå ñòðîèòåëè åäèíîãëàñíî ðåøèëè íå ïîäïóñêàòü áîëüøå äëèííîãî ãðàæäàíèíà ê ñâîåìó äîìèêó. Äàæå íà äåñÿòü ïóøå÷íûõ âûñòðåëîâ.

Chapitro dudek dua

Nun jam neniu malhelpis al konstruado. Sed tutegale ghi progresis tre malrapide. - Se ni ankau plu konstruados triope, - diris foje Geno, - do ni konstruos nian domon ne pli frue ol post jaro! Ni nepre bezonas helpantojn! - Ghuste! - subtenis lin Cheburashko. - Kaj mi ech scias, kie eblas trovi ilin. - Kie do? - Mi tuj diros. Por kiu ni konstruas nian domon? - Por tiuj, kiuj volas interamikighi! Jen estas ili, kiuj helpu al ni! Ghuste? - Ghuste! - ekkriis Galja kaj krokodilo. - Tion vi brile elpensis! Nepre necesas voki ilin! Kaj en konstruejo komencis aperi helpantoj. Venis ghirafino Anjuta, simieto Marija Francevna kaj, kompreneble, dupoentulo Dimo. Krome, al konstruantoj alighis tre modesta kaj edukita knabino Marusja, kompleta kvinpoentulino. Ankau shi ne havis amikojn, char shi estis tro kvieta kaj nerimarkebla. Neniu ech rimarkis, kiel shi aperis che dometo kaj komencis helpi. Oni eksciis pri shia ekzisto nur dum kvara au kvina tago. Konstruantoj laboris ghis malfrua vespero. Kaj kiam ighadis mallume, ghirafino prenadis per dentoj lanternon kaj prilumigadis konstruejon. Tamen pro tio oni ne devis diris al shi "dankon", char shi nepre respondus "ne dankinde" kaj lanterno tuj falus sur onian kapon. Foje vespere ilin vizitis alta rugh-hara civitano kun notlibro en manoj. - Saluton! - diris li. - Mi estas el jhurnalo. Bonvolu klarigi, kion vi chi tie faras? - Ni konstruas domon, - respondis Geno. - Kian domon? Por kio? - komencis demandadi jhurnalisto. - Min interesas nombroj. - Nia dometo estos malgranda, - klarigis al li krokodilo. - Kvin pashojn longa kaj kvin pashoj largha. - Kiom da etaghoj? - Etagho unu. - Ni notu, - diris jhurnalisto kaj skribis ion en sia notlibro. (Ghirafino tiutempe lumis por li per lanterno.) - Plue! - Ni havos kvar fenestretojn kaj unu pordon, - daurigis Geno. - Dometo estos nealta, nur du metrojn. Chiu, kiu volos, venos al ni kaj elektos por si amikon. Jen chi tie, apud fenestreto, ni starigos tableton por laboro. Kaj chi tie, apud pordo, - sofon por vizitantoj. - Sed kiu laboras en konstruejo? - Ni chiuj, - montris Geno. - Mi, Cheburashko, ghirafino, dupoentulo Dimo kaj aliaj. - Nu kio do, chio estas klara! - diris jhurnalisto. - Tamen viaj nombroj estas iom neinteresaj. Necesos ion korekti. - Kaj li ekpashis al eliro. - Ghis revido! Legu morgauajn jhurnalojn! En morgauaj jhurnaloj niaj amikoj kun miro legis jenan artikolon: Novajhoj. Oni konstruas en nia urbo rimarkindan domon - Domon de amikeco. Ghia alteco estas dek etaghoj. Largheco - kvindek pashoj. Longeco - sama. En konstruejo laboras dek krokodiloj, dek ghirafoj, dek simioj kaj dek kompletaj kvinpoentuloj. Domo de amikeco estos finkonstruita al planita tempolimo. - Jes, - diris dek krokodiloj, post kiam ili legis la artikolon, - kiel li korektis chion! - Li estas mensogulo! - rekte deklaris dek kompletaj kvinpoentuloj, snufante per nazo. - Ni jam konas tiajn ulojn! Kaj chiuj konstruantoj unuvoche decidis ne plu lasi la longan civitanon al sia dometo. Ech je distanco de kanona pafo.

Ãëàâà äâàäöàòü òðåòüÿ

Äîì ðîñ íå ïî äíÿì, à ïî ÷àñàì. Ñíà÷àëà îí áûë êðîêîäèëó ïî êîëåíî. Çàòåì ïî øåéêó. À ïîòîì è ñîâñåì çàêðûë åãî ñ ðó÷êàìè. Âñå áûëè î÷åíü äîâîëüíû. Òîëüêî ×åáóðàøêà ñòàíîâèëñÿ ñ êàæäûì äí¸ì âñ¸ ïå÷àëüíåå è ïå÷àëüíåå. - ×òî ñ òîáîé? - ñïðîñèë åãî îäíàæäû êðîêîäèë. - Ó òåáÿ íåïðèÿòíîñòè? - Äà, - îòâåòèë ×åáóðàøêà, - ó ìåíÿ íåïðèÿòíîñòè. Íàø ìàãàçèí ñîáèðàþòñÿ çàêðûâàòü. Íèêòî íå ïîêóïàåò óöåíåííûõ òîâàðîâ! - ×åãî æå òû ðàíüøå ìîë÷àë? - ñíîâà ñïðîñèë Ãåíà. - ß íå õîòåë áåñïîêîèòü âàñ ïî ïóñòÿêàì. Ó âàñ æå è ñâîèõ çàáîò õâàòàåò! - Íè÷åãî ñåáå ïóñòÿêè! - âñêðè÷àë êðîêîäèë. - Íó ëàäíî, ìû òåáå êàê-íèáóäü ïîìîæåì. - Ïðèäóìàë! - çàêðè÷àë îí ÷åðåç ïÿòü ìèíóò. - Âî ñêîëüêî îòêðûâàåòñÿ òâîé ìàãàçèí? -  îäèííàäöàòü. - Íó õîðîøî! Âñ¸ áóäåò â ïîðÿäêå! Íà ñëåäóþùèé äåíü êðîêîäèë ïåðâûì äåëîì îòïðîñèëñÿ ñ ðàáîòû. Âìåñòî íåãî â çîîïàðêå äåæóðèë åãî ñìåíùèê Âàëåðà. À ñàì Ãåíà è âñå îñòàëüíûå äðóçüÿ, êòî áûë ñâîáîäåí â ýòî óòðî, çà äâà ÷àñà äî îòêðûòèÿ ñîáðàëèñü ó âõîäà â ×åáóðàøêèí ìàãàçèí. Ãåíà, Ãàëÿ, Äèìà, äëèííîíîãàÿ æèðàôà è ñàì ×åáóðàøêà òîïòàëèñü îêîëî äâåðåé, çàãëÿäûâàëè â îêíà è â íåòåðïåíèè âîñêëèöàëè: - Êîãäà æå åãî îòêðîþò! Êîãäà æå åãî îòêðîþò? Ïîäîø¸ë äèðåêòîð ìàãàçèíà è ïðîäàâöû. Îíè òîæå ñòàëè çàãëÿäûâàòü â îêíà ñâîåãî ìàãàçèíà è âîñêëèöàòü: - Êîãäà æå åãî îòêðîþò! Êîãäà æå åãî íàêîíåö îòêðîþò? Ïðîõîäèëà ìèìî ñòàðóõà Øàïîêëÿê ñî ñâîåé äðåññèðîâàííîé Ëàðèñêîé. Ïîäóìàëà, ïîäóìàëà è âñòàëà â î÷åðåäü. Ïîäîø¸ë ìàëåíüêèé ñòàðè÷îê ñ áîëüøîé ñóìêîé è ñïðîñèë ó íå¸, ÷òî æå áóäóò ïðîäàâàòü. Øàïîêëÿê íè÷åãî íå ãîâîðèëà è òîëüêî ìíîãîçíà÷èòåëüíî ïîæèìàëà ïëå÷àìè. "Íàâåðíîå, ÷òî-íèáóäü èíòåðåñíîå", ðåøèë ñòàðè÷îê è òîæå ñòàë çàãëÿäûâàòü â îêíà. Êîðî÷å, ê îòêðûòèþ ìàãàçèíà î÷åðåäü äîñòèãëà êàòàñòðîôè÷åñêèõ ðàçìåðîâ.  îäèííàäöàòü äâåðè îòêðûëèñü, è ëþäè áðîñèëèñü â ìàãàçèí. Îíè ïîêóïàëè âñ¸, ÷òî ïîïàäàëîñü ïîä ðóêó. Îáèäíî áûëî ïðîñòîÿòü äâà ÷àñà è íè÷åãî íå êóïèòü. Òîëüêî êåðîñèíîâûå ëàìïû íèêîìó íå áûëè íóæíû. Ó âñåõ áûëî ýëåêòðè÷åñòâî. Òîãäà äèðåêòîð ìàãàçèíà äîñòàë êðàñêè è íàïèñàë: ÅÑÒÜ ÊÅÐÎÑÈÍÎÂÛÅ ËÀÌÏÛ!!! ÏÐÎÄÀÆÀ ÂÎ ÄÂÎÐÅ. ÎÒÏÓÑÊ ÏÎ ÄÂÅ ØÒÓÊÈ Â ÎÄÍÈ ÐÓÊÈ! Òîò÷àñ æå âñå ïîêóïàòåëè óñòðåìèëèñü âî äâîð è ñòàëè ðàñõâàòûâàòü ëàìïû. Òå, êòî êóïèë èõ, áûëè î÷åíü äîâîëüíû ñîáîé, à òå, êîìó ëàìï íå õâàòèëî, ñèëüíî îãîð÷àëèñü è ðóãàëè ìàãàçèííîå íà÷àëüñòâî. ×òî êàñàåòñÿ ñòàðóõè Øàïîêëÿê, òî îíà ïðèîáðåëà öåëûõ äâå ïàðû - íà ñåáÿ è íà ñâîþ Ëàðèñêó. Òàê îíè, ýòè ëàìïû, è õðàíÿòñÿ ó íå¸ äî ñèõ ïîð. Êàê ãîâîðèòñÿ, íà ÷¸ðíûé äåíü.

Chapitro dudek tria

Dometo kreskis ne chiutage, sed chiuhore. Komence ghi estis alta ghis genuoj de krokodilo. Poste ghis kolo. Kaj poste tute kovris lin. Chiuj estis tre kontentaj. Nur Cheburashko kun chiu tago ighadis pli kaj pli malgaja. - Kio okazas kun vi? - foje demandis lin krokodilo. - Chu vi havas malagrablajhojn? - Jes, - respondis Cheburashko, - mi havas malagrablajhojn. Oni intencas fermi nian vendejon. Neniu achetas varojn kun rabatita prezo! - Kial do vi pli frue ne diris? - ree demandis Geno. - Mi ne volis maltrankviligi vin pro bagateloj. Vi havas sufiche da viaj propraj zorgoj! - Tio tute ne estas bagateloj! - ekkriis krokodilo. - Nu bone, ni iel al vi helpos. - Mi havas ideon! - ekkriis li post kvin minutoj. - Je kioma horo oni malfermas vian vendejon? - Je dekunua. - Nu bone! Chio estos en ordo! En sekva tago krokodilo antau chio petis forlasi lin de laboro. Anstatau li en zooparko dejhoris lia samskipano Valero. Kaj mem Geno kaj chiuj ceteraj amikoj, kiuj estis liberaj en tiu mateno, je du horoj antau malfermo kolektighis antau eniro en vendejo de Cheburashko. Geno, Galja, Dimo, longkrura ghirafino kaj mem Cheburashko staradis antau pordo, enrigardadis en fenestrojn kaj senpacience diradis: - Kiam do oni ghin malfermos? Kiam do oni ghin malfermos? Venis direktoro de vendejo kaj vendistoj. Ankau ili komencis rigardadi en fenestrojn de sia vendejo kaj eksklamacii: - Kiam do oni ghin malfermos? Preter iris majunulino Shapokljak kun sia dresita rato Lariska. Shi iom meditis kaj alighis al vico de atendantoj. Aliris malgranda maljunuleto kun granda sako kaj demandis shin, kion oni intencas vendi. Shapokljak nenion diris kaj nur multsignife levis shultrojn. "Vershajne, ion interesan", decidis maljunuleto kaj komencis same rigardadi en fenestrojn. Mallonge dirante, al malfermo de vendejo vico de achetantoj atingis katastrofan grandecon. Je dekunua horo pordoj malfermighis, kaj homoj sin jhetis en vendejon. Ili achetadis chion, kion vidis. Ja estus ofende atendi dum du horoj kaj nenion acheti. Nur petrolaj lampoj estis bezonataj al neniu. Chiuj havis elektron. Tiam direktoro de vendejo prenis farbon kaj skribis: ESTAS PETROLAJ LAMPOJ!!! VENDADO EN KORTO. NUR PO DU EKZEMPLEROJ POR UNU PERSONO! Tuje chiuj atentantoj ekkuris en korton kaj komencis achetadi lampojn. Tiuj, kiuj achetis ilin, estis tre kontentaj pri si, sed tiuj, por kiu lampoj ne sufichis, tre chagrenighis kaj riprochis vendejestrojn. Koncerne al maljunulino Shapokljak, do shi achetis ech kvar ekzemplerojn - du por si kaj du por Lariska. Tiuj lampoj ghis nun estas konservataj che shi. Kiel oni diras, por malprosperaj tagoj.

Ãëàâà äâàäöàòü ÷åòâ¸ðòàÿ

Îäíàæäû â âîñêðåñåíüå Ãåíà îáðàòèëñÿ êî âñåì ñòðîèòåëÿì. - Ñòåíû äîìèêà ïî÷òè ãîòîâû, - ñêàçàë îí. - È íàäî ðåøèòü: èç ÷åãî æå äåëàòü êðûøó? - Êàê - èç ÷åãî! - âîñêëèêíóëà æèðàôà. - Íî âåäü ýòî æå î÷åíü ïðîñòî! - Îíà íàêëîíèëàñü, ïîïðàâèëà êèðïè÷, íåïðàâèëüíî ëåæàâøèé íà ñòåíå, è ïðîäîëæàëà: - Êðûøó îáû÷íî äåëàþò èç òîãî, ÷òî íå ïðîïóñêàåò âîäó! Âïðî÷åì, êðûøó ìîæíî è âîîáùå íå äåëàòü! - Ñïàñèáî, - ïîáëàãîäàðèë Àíþòó êðîêîäèë. - Íàì ñòàëî âñ¸ çíà÷èòåëüíî ÿñíåå! À ÷òî ñêàæåò íàøà óâàæàåìàÿ îáåçüÿíêà? Ìàðèÿ Ôðàíöåâíà ïðèçàäóìàëàñü íà ìèíóòêó, ïîòîì âûòàùèëà èç êàðìàíà ÷èñòûé íîñîâîé ïëàòîê, âûëîæèëà íà íåãî âñå ñâîè ñîêðîâèùà è ñêàçàëà: - Íè÷åãî. Ïîñëå ýòîãî îíà òùàòåëüíî óëîæèëà âñå ñâîè äðàãîöåííîñòè îáðàòíî â ðîò. Ìåæäó ïðî÷èì, çà ïîñëåäíåå âðåìÿ ù¸êè ó îáåçüÿíêè çàìåòíî ïîòîëñòåëè. Ïîòîìó ÷òî íîâûå çíàêîìûå ñòàëè îòäàâàòü åé íà õðàíåíèå ðàçíûå ìåëêèå ïðåäìåòû. Åñëè âû, íàïðèìåð, ñëó÷àéíî íàøëè íà óëèöå êëþ÷èê îò ÷åìîäàíà, à ñàìîãî ÷åìîäàíà ïîêà åù¸ íå íàøëè, âû ñïîêîéíî ìîãëè áû îòäàòü ñâîé êëþ÷èê îáåçüÿíêå. Ê òîìó âðåìåíè, êîãäà âàì íàêîíåö ïîïàä¸òñÿ ÷åìîäàí, êëþ÷èê áóäåò ó íå¸ â öåëîñòè è ñîõðàííîñòè. - Íó ÷òî æå, - ïðîäîëæàë òåì âðåìåíåì Ãåíà, - íåóæåëè íèêòî íè÷åãî íå ïîñîâåòóåò? - À ìîæíî ìíå ñêàçàòü? - ïîïðîñèëà òèõàÿ äåâî÷êà Ìàðóñÿ. - Ìíå êàæåòñÿ, ÿ ïðèäóìàëà. Âîò ó íàñ âîêðóã äîìèêà ñòîèò çàáîð. À îí íàì òåïåðü íå íóæåí! Èç íåãî ìîæíî ñäåëàòü êðûøó! - Óðà! - çàêðè÷àëè ñòðîèòåëè. - Îíà ïðàâèëüíî ïðèäóìàëà! - Ñîãëàñåí, - ñêàçàë Ãåíà. - Íî òîãäà ìíå íóæíû ãâîçäè. - Îí ïðèêèíóë â óìå. - Ïðèìåðíî ñîðîê øòóê ãâîçäåé! À ãäå èõ âçÿòü? Âñå ïîñìîòðåëè íà ×åáóðàøêó. - Íàäî - çíà÷èò, íàäî! - ñêðîìíî ñêàçàë îí. - ß äîñòàíó ãâîçäè! Îí íåìíîãî ïîäóìàë è ïîáåæàë íà îêðàèíó ãîðîäà. Òóäà, ãäå ðàñïîëàãàëñÿ ãëàâíûé ãîðîäñêîé ñòðîèòåëüíûé ñêëàä. Ó âîðîò ñêëàäà ñèäåë íà ëàâî÷êå ãëàâíûé êëàäîâùèê â âàëåíêàõ. ×åáóðàøêà ðåøèë íà÷àòü ðàçãîâîð èçäàëåêà. - Ñîëíûøêî ñâåòèò, òðàâêà çåëåíååò! - ñêàçàë îí. - À íàì âîò òàê íóæíû ãâîçäè! Íå äàäèòå íåìíîæêî? - Ýòî íå òðàâêà çåëåíååò, - îòâåòèë êëàäîâùèê. - Ýòî êðàñêó ïðîëèëè. À ãâîçäåé íåò. Êàæäûé ÿùèê íà ó÷¸òå. - Çàòî ïòè÷êè ïîþò, - ïðîäîëæàë ×åáóðàøêà. - Çàñëóøàåøüñÿ! À ìîæåò, íàéä¸òå ëèøíèå? Íàì æå íåìíîãî íàäî! - Åñëè áû ýòî ïòè÷êè ïåëè... - âçäîõíóë êëàäîâùèê. - Òî æ âîðîòà ñêðèïÿò. È èñêàòü íå áóäó! Íè÷åãî ëèøíåãî íåòó! - Î÷åíü æàëü, - ñêàçàë ×åáóðàøêà, - ÷òî ýòî íå ïòè÷êè ñêðèïÿò! À ìû ñòðîèì Äîì äðóæáû! - Äîì äðóæáû? - çàèíòåðåñîâàëñÿ êëàäîâùèê. - Íó, òîãäà äðóãîå äåëî! Òîãäà ÿ äàì òåáå ãâîçäè. Óæ òàê è áûòü, áåðè! Òîëüêî ÿ äàì òåáå ãíóòûå ãâîçäè. Èä¸ò? - Èä¸ò! - îáðàäîâàëñÿ ×åáóðàøêà. - Áîëüøîå ñïàñèáî. Òîëüêî äàéòå ìíå óæ çàîäíî è ãíóòûé ìîëîòîê! - Ãíóòûé ìîëîòîê? - óäèâèëñÿ êëàäîâùèê. - À çà÷åì? - Êàê - çà÷åì? Çàáèâàòü ãíóòûå ãâîçäè! Òóò äàæå âèäàâøèé âèäû êëàäîâùèê â âàëåíêàõ íå óäåðæàëñÿ è çàõîõîòàë. - Íó ëàäíî, òàê è áûòü. Äàì òåáå ïðÿìûõ ãâîçäåé. À ãíóòûå âûïðÿìëþ ñàì! Äåðæè. È îáðàäîâàííûé ×åáóðàøêà ïîáåæàë íà ñòðîéêó.

Chapitro dudek kvara

Foje dimanche Geno diris al chiuj konstruantoj: - Domoj de dometo estas preskau pretaj. Kaj ni decidu, el kio ni faru tegmenton? - Kiel - el kio! - eksklamaciis ghirafino. - Tio ja estas tre simpla! - Shi klinighis, korektis brikon, kiu malghuste kushis sur muro, kaj daurigis: - Oni kutime faras tegmenton el tio, kio ne tralasas akvon! Cetere, oni povas entute ne fari tegmenton! - Dankon, - dankis Anjutan krokodilo. - Chio farighis al ni multe pli klara! Kaj kion diros nia estimata simieto? Marija Francevna ekmeditis por minuto, poste prenis el posho puran naztukon, metis sur ghin chiujn siajn trezorojn kaj diris: - Nenion. Post tio shi akurate ree enbushigis chiujn siajn valorajhojn. Interalie, dum lasta tempo vangoj de simieto ighis rimarkeble pli dikaj. Char novaj konatuloj komencis doni al shi por gardado diversajn etajhojn. Se vi, ekzemple, hazarde trovis surstrate shlosileton de valizo, sed valizon mem vi ankorau ne trovis, vi povus trankvile doni vian shlosileton al simieto. Kaj en tiu momento, kiam vi fine trovos valizon, shi havos shlosileton konservitan kaj tutan. - Nu kio do, - intertempe daurigis Geno, - chu vere neniu konsilos? - Chu mi rajtas diri? - petis kvieta knabino Marusja. - Al mi shajnas, ke mi havas ideon. - Jen chirkau nia dometo staras barilo. Sed ni ne plu bezonas ghin! El ghi ni povas fari tehmenton! - Hura! - ekkriis konstruantoj. - Shi ghuste elpensis! - Mi konsentas, - diris Geno. - Sed tiam mi bezonas najlojn. - Li kalkulis enpense. - Proksimume kvardek najlojn! Sed kie preni ilin? Chiuj ekrigardis al Cheburashko. - Se necesas, do necesas! - modeste diris ghi. - Mi trovos najlojn! Ghi iom pensis kaj ekkuris al rando de urbo. Tien, kie situis chefa urba konstruista deponejo. Che pordego de deponejo sur benketo sidis deponisto en felbotoj. Cheburashko decidis komenci interparolon de alia temo. - Suno lumas, herbo verdas! - diris ghi. - Sed ni tiel bezonas najlojn! Chu vi ne donos iom? - Tio ne herbo verdas, - respondis deponisto. - Tio oni misvershis verdan farbon. Kaj najloj mankas. Chiu kesto estas kalkulita. - Tamen birdoj kantas, - daurigis Cheburashko. - Oni povas perdighi en revoj, auskultante! Sed, eble, vi trovos nenecesajn najlojn? Ja ni ne multe bezonas! - Se tio birdoj kantus... - suspiris deponisto. - Tio ja pordego knaras. Kaj mi ech ne serchos najlojn! Nenion nenecesan ni havas! - Tre bedaurinde, - diris Cheburashko, - ke tio ne birdoj knaras! Sed ni konstruas Domon de amikeco! - Domon de amikeco? - ekinteresighis deponisto. Nu, tiam bone, prenu! Tamen mi donos al vi kurbajn najlojn. Bone? - Bone! - ekghojis Cheburashko. - Grandan dankon. Tamen donu al mi kune ankau kurban martelon! - Kurban martelon? - ekmiris deponisto. - Por kio? - Kiel - por kio? Por enbati kurbajn najlojn! Nun ech sperta deponisto en felbotoj ne detenis sin kaj ekridegis. - Nu bone, estu lau vi. Mi donos al vi rektajn najlojn. Kaj kurbajn najlojn mi rektigos mem! Tenu. Kaj ghojigita Cheburashko ekkuris al konstruejo.

Ãëàâà äâàäöàòü ïÿòàÿ

È âîò óæå äîìèê ïî÷òè ãîòîâ. Îñòà¸òñÿ ñîâñåì íåìíîãî. Íàäî òîëüêî ïîêðàñèòü åãî èçíóòðè è ñíàðóæè. È òóò ó äðóçåé âîçíèêëè ðàçíîãëàñèÿ. Êðîêîäèë Ãåíà ñàì áûë çåë¸íûì, è îí ñ÷èòàë, ÷òî äîìèê äîëæåí áûòü çåë¸íîãî öâåòà. Ïîòîìó ÷òî ýòîò öâåò ñàìûé ïðèÿòíûé äëÿ ãëàç. Êîðè÷íåâàÿ îáåçüÿíêà Ìàðèÿ Ôðàíöåâíà ñ÷èòàëà, ÷òî ñàìûé ïðèÿòíûé äëÿ ãëàç - êîðè÷íåâûé öâåò. À äîëãîâÿçàÿ Àíþòà âñ¸ âðåìÿ òâåðäèëà, ÷òî ñàìûé ëó÷øèé - æèðàôîâûé öâåò. È åñëè ñäåëàòü äîì òàêèì, òî âñå æèðàôû ãîðîäà áóäóò î÷åíü áëàãîäàðíû ñòðîèòåëÿì. Íàêîíåö ×åáóðàøêà ïðåäëîæèë êàæäîìó âûáðàòü ñåáå îäíó ñòåíêó è ïîêðàñèòü å¸ òàê, êàê õî÷åòñÿ. Äîìèê âûøåë íà ñëàâó. Âñå ñòåíû ó íåãî ïîëó÷èëèñü ðàçíûå: îäíà - çåë¸íàÿ, äðóãàÿ - êîðè÷íåâàÿ, òðåòüÿ æ¸ëòàÿ ñ ÷¸ðíûìè ïÿòíàìè. À ÷åòâ¸ðòàÿ ñòåíà îòëèâàëà âñåìè öâåòàìè ðàäóãè. Ÿ êðàñèë äâîå÷íèê Äèìà. Ó íåãî íå áûëî ëþáèìîé êðàñêè, ïîýòîìó îí ìàêàë êèñòî÷êó âî âñå â¸äðà ïî î÷åðåäè. - Òû çíàåøü, - ñêàçàëà Ãàëÿ ×åáóðàøêå, - ìû ñ Ãåíîé ðåøèëè, ÷òî òåáå íàäî ñêàçàòü ïðèâåòñòâåííóþ ðå÷ü ïðè îòêðûòèè äîìèêà. - Íî ÿ áîþñü, ó ìåíÿ íè÷åãî íå ïîëó÷èòñÿ, - îòâåòèë ×åáóðàøêà. - ß íèêîãäà íå ãîâîðèë ðå÷åé! - Íè÷åãî, ïîëó÷èòñÿ, - óñïîêîèëà åãî Ãàëÿ. - Íàäî áóäåò òîëüêî íåìíîãî ïîòðåíèðîâàòüñÿ. ß ñåé÷àñ ñêàæó òåáå îäíî íåáîëüøîå ñòèõîòâîðåíèå, à òû õîäè è âñ¸ âðåìÿ ïîâòîðÿé. Åñëè òû ïîâòîðèøü åãî áåç çàïèíêè, çíà÷èò, òû ñìîæåøü ñêàçàòü ëþáóþ ðå÷ü. È îíà ñêàçàëà åìó îäíó íåáîëüøóþ ñêîðîãîâîðî÷êó, êîòîðóþ çàïîìíèëà ñ äåòñòâà: Ìûøêà ñóøåê íàñóøèëà, Ìûøêà ìûøåê ïðèãëàñèëà. Ìûøêè ñóøêè êóøàòü ñòàëè - Çóáû ñðàçó æå ñëîìàëè. - Ýòî î÷åíü ë¸ãêîå ñòèõîòâîðåíèå, - ðåøèë ×åáóðàøêà. - ß åãî ñðàçó ïîâòîðþ. È îí ïðîäåêëàìèðîâàë: Ìûñêà øóñåê íàøóñèëà, Ìûñêà ìûñåê ïðèãëàñèëà. Ìûñêè ñóñêè êóñàòü øòàëè - Çóáû ñðàçó çå øëîìàëè. "Íåò, - ïîäóìàë îí, - ÷òî-òî ÿ íåïðàâèëüíî ãîâîðþ. Ïî÷åìó "ìûñêè" è ïî÷åìó "êóñàòü"? Âåäü ïðàâèëüíî ãîâîðèòü "ìûøêè" è "êóøàòü". Íó-êà, ïîïðîáóåì ñíà÷àëà!" Ìûøêà ñóøåê íàñóøèëà, - ïðàâèëüíî íà÷àë îí. Ìûøêà ìûñåê ïðèãëàñèëà, - òîæå ïî÷òè ïðàâèëüíî. Íî äàëüøå ïîëó÷èëîñü âîò ÷òî: Ìûøêè øóñêè êóñàòü øòàëè - Æóáû øðàæó æå øëîìàëè. - Ñòî çå ýòî òàêîå ïîëóñÿåòñÿ? - ðàññåðäèëñÿ ×åáóðàøêà. - ß è äâóõ øëîâ øâÿçàòü íå ìîãó! Æíà÷èò, íàäî êàê ìîçíî áîëüñå æàíèìàòüñÿ! È îí æàíèìàëñÿ è æàíèìàëñÿ âñþ íî÷ü!

Chapitro dudek kvina

Kaj jen dometo estas preskau preta. Restas tre malmulte. Necesas nur farbi ghin interne kaj ekstere. Kaj chi tie amikoj ekmalsamopiniis. Krokodilo Geno mem estis verda, kaj li opiniis, ke dometo devas esti verdkolora. Char tiu koloro estas plej agrabla por okuloj. Bruna simieto Marija Francevna opiniis, ke plej agrabla por okuloj estas bruna koloro. Kaj longkrura Anjuta opiniis, ke plej agrabla por okuloj estas ghirafa koloro. Kaj se fari domon tia, do chiuj ghirafoj de la urbo estos tre dankemaj al konstruantoj. Fine Cheburashko proponis al chiu elekti por si unu muron kaj farbi ghin tiel, kiel li volas. Dometo rezultis admirinda. Chiuj ghiaj muroj estighis diversaj: unu - verda, alia - bruna, tria - flava kun nigraj makuloj. Kaj kvara muro brilis per chiuj koloroj de chielarko. Ghin farbis dupoentulo Dimo. Li ne havis plejshatatan koloron, tial li trempadis sian penikon en chiujn sitelojn lauvice. - Chu vi scias, - diris Galja al Cheburashko, - ni kun Geno decidis, ke vi devas fari salutparoladon dum malfermo de la dometo. - Sed mi timas, al mi nenio rezultighos, - respondis Cheburashko. - Mi neniam faris paroladojn! - Ne gravas, rezultighos, - trankviligis ghin Galja. - Vi nur devos iom trejni vin. Mi tuj diros al vi unu negrandan versajhon, kaj vi iradu kaj konstante ripetadu ghin. Se vi ripetos ghin senerare, sekve, vi povos fari ajnan paroladon. Kaj shi diris al ghi unu negrandan langorompan versajhon, kiun shi memoris de infaneco: Muso en la lito kushis, Muso pro koklusho tusis. Buso fushe pushis muson - Musho trafis musan bushon. - Ghi estas tre facila versajho, - decidis Cheburashko. - Mi tuj ghin ripetos. Kaj ghi deklamis: Musho en la lito kusis, Musho pro kokluso tushis. Busho fuse pusis mushon - Muso trafis mushan buson. "Ne, - ekpensis ghi, mi ion malghuste diras. Kial "Busho pusis"? Ja ghuste estas "Buso pushis". Ek, mi reprovu dekomence! Muso en la lito kushis, - ghuste komencis ghi. Musho pro koklusho tusis, - ankau preskau ghuste. Sed plue rezultighis jen kio: Fusho puse fushis mushon - Buso trafis mushan bushon. - Kio do rezultash che mi? - ekkoleris Cheburashko. - Mi ech du vortojn kunligi ne povash! Shekve, necheshash kiel eble pli multe ekjherchighi! Kaj ghi ekjherchighis kaj ekjherchighis dum tuta nokto!

Ãëàâà äâàäöàòü øåñòàÿ

Ïðàçäíèê ïîëó÷èëñÿ íà ñëàâó. Âñå ñòðîèòåëè ÿâèëèñü íà íåãî î÷åíü ðàäîñòíûå è íàðÿäíûå. Êðîêîäèë Ãåíà íàäåë ñàìûé ëó÷øèé êîñòþì è ñàìóþ ëó÷øóþ ñîëîìåííóþ øëÿïó. Ãàëÿ áûëà â ñâîåé ëþáèìîé êðàñíîé øàïî÷êå. À æèðàôà Àíþòà è îáåçüÿíêà Ìàðèÿ Ôðàíöåâíà âûãëÿäåëè, ñëîâíî îíè ïðèøëè ñþäà ïðÿìî èç õèì÷èñòêè. Ãàëÿ, Ãåíà è ×åáóðàøêà âòðî¸ì âûøëè íà êðûëüöî. - Óâàæàåìûå ãðàæäàíå, - ïåðâîé íà÷àëà Ãàëÿ. - Óâàæàåìûå ãðàæäàíêè, - ïðîäîëæèë êðîêîäèë. - È óâàæàåìûå ãðàæäàíÿòêè, - ïîñëåäíèì ïðîèçí¸ñ ×åáóðàøêà, ÷òîáû òîæå ÷òî íèáóäü ñêàçàòü. - Ñåé÷àñ âàì ×åáóðàøêà ñêàæåò ðå÷ü! - çàêîí÷èëà Ãàëÿ. - Ãîâîðè, - ïîäòîëêíóë ×åáóðàøêó êðîêîäèë. - Òû ãîòîâ? - Êîíåñüíî, - îòâåòèë òîò. - Âñþ íîñü æàíèìàëñÿ! È ×åáóðàøêà ñêàçàë ðå÷ü. Âîò îíà, ðå÷ü ×åáóðàøêè: - Íó, ÷òî ÿ ìîãó øêàçàòü? Âñå ìû îñåíü ðàäû! Øòðîèëè ìû, øòðîèëè è íàêîíåö ïîøòðîèëè! Äà æäðàâñòâóþò ìû! Óðà! - Óðà! - çàêðè÷àëè ñòðîèòåëè. - Íó ñòî? - ñïðîñèë ×åáóðàøêà. - Æäîðîâî ó ìåíÿ ïîëóñèëîñü? - Æäîðîâî! - ïîõâàëèë åãî Ãåíà. - Ìîëîäñÿãà! Ïîñëå ýòîãî êðîêîäèë òîðæåñòâåííî ïåðåãðûç ëåíòî÷êó, ïðèâÿçàííóþ íàä ïîðîãîì, è ×åáóðàøêà ïîä îáùèå àïëîäèñìåíòû îòêðûë âõîäíóþ äâåðü. Íî êàê òîëüêî ×åáóðàøêà îòêðûë âõîäíóþ äâåðü, åìó íà ãîëîâó íåîæèäàííî ñâàëèëñÿ áîëüøîé êðàñíûé êèðïè÷! Ó ×åáóðàøêè â ãîëîâå âñ¸ ïåðåìåøàëîñü. Îí óæå íå ïîíèìàë, ãäå íåáî, ãäå çåìëÿ, ãäå äîìèê è ãäå îí ñàì - ×åáóðàøêà. Íî íåñìîòðÿ íà ýòî, ×åáóðàøêà ñðàçó ïîíÿë, êòî ïîëîæèë êèðïè÷ íà äâåðü. - Íó ïîãîäè æå! - ñêàçàë îí. - Íó ïîãîäè, íåñ÷àñòíàÿ Øàïîêëÿê! ß ñ òîáîé åù¸ ïîêâèòàþñü! À íåñ÷àñòíàÿ Øàïîêëÿê ñòîÿëà â ýòî âðåìÿ íà áàëêîíå ñâîåãî äîìà è ñìîòðåëà â ïîäçîðíóþ òðóáó, êàê ó ×åáóðàøêè íà ãîëîâå âûðàñòàëà çäîðîâåííàÿ øèøêà. Îíà äàâàëà çàãëÿäûâàòü â òðóáó òàêæå è ñâîåé äðåññèðîâàííîé Ëàðèñêå. Îáå áûëè ñ÷àñòëèâû êàê íèêîãäà.

Chapitro dudek sesa

La festo rezultighis admirinda. Chiuj konstruintoj venis al ghi tre ghojaj kaj parade vestitaj. Krokodilo Geno surmetis sian plej bonan kostumon kaj plej bonan pajlan chapelon. Galja surhavis sian shatatan rughan chapeton. Kaj ghirafino Anjuta kaj simieto Marija Francevna aspektis kvazau ili venis chi tien rekte el kemia tolajhlavejo. Galja, Geno kaj Cheburashko triope suriris peronon. - Estimataj civitanoj, - unua komencis Galja. - Estimataj civitaninoj, - daurigis krokodilo. - Kaj estimataj civitanidoj, - lasta diris Cheburashko, por ankau ion diri. - Tuj Cheburashko faros por vi paroladon! - finis Galja. - Parolu, - pushetis Ceburashkon krokodilo per kubuto. - Chu vi estas preta? - Cherte, - respondis tiu. - Mi dum tuta nokto ekjherchighish! Kaj Cheburashko faris paroladon. Jen ghi estas, parolado de Cheburashko: - Nu, kion mi povash diri? Chiuj ni estash tre ghojaj! Ni konshtruadish, konshtruadish kaj fine konshtruish! Gloron al ni! Hura! - Hura! - ekkriis konstruintoj. - Nu, kiel? - demandis Cheburashko. - Chu shukchesan paroladon mi farish? - Shukchesan! - laudis ghin Geno. - Bravulo! Post tio krokodilo solene shiris per dentoj rubandeton, kiu estis alligita super sojlo, kaj Cheburashko che chies aplaudoj malfermis enirpordon. Sed tuj kiam Cheburashko malfermis enirpordon, sur ghian kapon neatendite falis granda rugha briko! En kapo de Cheburashko chio intermiksighis. Ghi jam ne komprenadis, kie estas chielo, kie tero, kie dometo kaj kie estas ghi mem - Cheburashko. Sed malgrau tio, Cheburashko tuj komprenis, kiu metis brikon sur pordon. - Nu, atendu do! - diris ghi. - Nu, atendu, mizera Shapokljak! Mi ankorau kvitighos kun vi! Kaj mizera Shapokljak tiutempe staris sur balkono de sia domo kaj rigardis per teleskopo, kiel sur kapo de Cheburashko kreskis grandega tubero. Shi ech lasis rigardi per teleskopo al sia dresita Lariska. Ili ambau estis felichaj kiel neniam.

Ãëàâà äâàäöàòü ñåäüìàÿ

À òåïåðü ïîðà çà ðàáîòó, - ñêàçàëà Ãàëÿ. - Ñåé÷àñ ìû áóäåì çàïèñûâàòü â êíèãó âñåõ, êîìó íóæíû äðóçüÿ. Ñêàæèòå, ïîæàëóéñòà, êòî ïåðâûé? Íî òóò íàñòóïèëà ïàóçà. Êàê íè ñòðàííî, ïåðâîãî íå áûëî. - Êòî æå ïåðâûé? - ïåðåñïðîñèë Ãåíà. - Íåóæåëè íèêîãî íåò? Âñå ìîë÷àëè. Òîãäà Ãàëÿ îáðàòèëàñü ê äëèííîíîãîé æèðàôå: - Ñêàæèòå, à ðàçâå âàì íå íóæíû äðóçüÿ? - Íå íóæíû, - îòâåòèëà Àíþòà. - Óæå íå íóæíû. Ó ìåíÿ åñòü äðóã. - Êòî æå ýòî? - ñïðîñèë ×åáóðàøêà. - Êàê - êòî? Êîíå÷íî, îáåçüÿíêà! Ìû ñ íåé äàâíî ïîäðóæèëèñü! - À êàê æå âû ñ íåé ãóëÿåòå? - ñíîâà çàäàë âîïðîñ ×åáóðàøêà. - Âåäü îíà ìîæåò ïðîâàëèòüñÿ â ÿìó! - Íåò, íå ìîæåò, - ñêàçàëà æèðàôà. Îíà íàêëîíèëàñü, îòêóñèëà êóñî÷åê ñîëîìåííîé øëÿïû êðîêîäèëà è ïðîäîëæàëà: - Êîãäà ìû ãóëÿåì, îíà ñèäèò ó ìåíÿ íà øåå, êàê âîðîòíèê. È íàì î÷åíü óäîáíî ðàçãîâàðèâàòü. - Âîò ýòî äà! - èçóìèëñÿ ×åáóðàøêà. -ß áû äî ýòîãî íèêîãäà íå äîäóìàëñÿ! - Íó, à òû, Äèìà? - ñïðîñèëà Ãàëÿ. - Ðàçâå òû çàâ¸ë ñåáå äðóãà? - Çàâ¸ë, - îòâåòèë Äèìà. - Åù¸ êàê çàâ¸ë! - Êòî æå ýòî, åñëè íå ñåêðåò? Ïîêàæè íàì. - Âîò êòî. - Äèìà ïîêàçàë ïàëüöåì íà Ìàðóñþ. - Íî âåäü ó íå¸ ñîâñåì íåò äâîåê! - óäèâèëñÿ êðîêîäèë Ãåíà. - Ýòî, êîíå÷íî, ïëîõî, - ñîãëàñèëñÿ ìàëü÷èøêà. - Íî äâîéêè - ýòî íå ãëàâíîå. Åñëè ó ÷åëîâåêà íåò äâîåê, åù¸ íå çíà÷èò, ÷òî îí íèêóäà íå ãîäèòñÿ! Çàòî ó íå¸ ìîæíî ñïèñàòü, è îíà ïîìîãàåò ìíå äåëàòü óðîêè! Âîò! - Íó ÷òî æ, - îáúÿâèëà Ãàëÿ, - äðóæèòå íà çäîðîâüå! Ìû áóäåì òîëüêî ðàäû. Ïðàâèëüíî ÿ ãîâîðþ? - Ïðàâèëüíî, - ñîãëàñèëèñü Ãåíà è ×åáóðàøêà. - Òîëüêî êîãî ìû áóäåì ïåðåäðóæèâàòü, åñëè âñå óæå ïåðåäðóæèëèñü áåç íàñ? Âîïðîñ áûë ñïðàâåäëèâûé. Áîëüøå æåëàþùèõ ïîäðóæèòüñÿ íå îêàçàëîñü. - ×òî æå ýòî ïîëó÷àåòñÿ? - ãðóñòíî ñêàçàë ×åáóðàøêà. - Ñòðîèëè, ñòðîèëè, è âñ¸ íàïðàñíî. - È ñîâñåì íå íàïðàñíî, - âîçðàçèëà Ãàëÿ. - Âî-ïåðâûõ, ìû ïîäðóæèëè æèðàôó è îáåçüÿíêó. Ïðàâèëüíî? - Ïðàâèëüíî! - çàêðè÷àëè âñå. - Âî-âòîðûõ, ìû ïîäðóæèëè Äèìó è Ìàðóñþ. Ïðàâèëüíî? - Ïðàâèëüíî! - çàêðè÷àëè âñå. - À â-òðåòüèõ, ó íàñ òåïåðü åñòü íîâûé äîìèê, è ìû ìîæåì åãî êîìó-íèáóäü ïîäàðèòü. Íàïðèìåð, ×åáóðàøêå: âåäü îí æèâ¸ò â òåëåôîííîé áóäêå. Ïðàâèëüíî? - Ïðàâèëüíî! - â òðåòèé ðàç çàêðè÷àëè âñå. - Íåò, íåïðàâèëüíî, - âäðóã ñêàçàë ×åáóðàøêà. - Ýòîò äîì íàäî îòäàòü íå ìíå, à âñåì íàì âìåñòå. Ìû óñòðîèì çäåñü êëóá è áóäåì ïðèõîäèòü ñþäà ïî âå÷åðàì, ÷òîáû èãðàòü è âèäåòüñÿ äðóã ñ äðóãîì! - À êàê æå òû? - ñïðîñèë êðîêîäèë. - Òû òàê è áóäåøü æèòü â òåëåôîííîé áóäêå? - Íè÷åãî, - îòâåòèë ×åáóðàøêà. - ß êàê-íèáóäü ïåðåáüþñü. Íî âîò åñëè áû ìåíÿ âçÿëè â äåòñêèé ñàä ðàáîòàòü èãðóøêîé, òî ýòî áûëî áû ïðîñòî çäîðîâî! Äí¸ì áû ÿ èãðàë ñ ðåáÿòàìè, à íî÷üþ ÿ áû ñïàë â ýòîì ñàäó è çàîäíî ñòîðîæèë áû åãî. Òîëüêî íèêòî ìåíÿ íå âîçüì¸ò â äåòñêèé ñàä, âåäü ÿ æå íåèçâåñòíî êòî. - Êàê ýòî òàê, íåèçâåñòíî êòî?! - âñêðè÷àë êðîêîäèë. - Î÷åíü äàæå èçâåñòíî! Õîòåë áû ÿ áûòü òàêèì íåèçâåñòíî êòî! - Ìû âñå çà òåáÿ ïîïðîñèì, - ñêàçàëè ×åáóðàøêå çâåðè. - Òåáÿ ëþáîé äåòñêèé ñàä âîçüì¸ò íà ðàáîòó è åù¸ áëàãîäàðèòü áóäåò! - Íó ÷òî æå, - ñêàçàë ×åáóðàøêà, - òîãäà ÿ î÷åíü ñ÷àñòëèâ! Òàê íàøè ãåðîè è ñäåëàëè.  äîìèêå óñòðîèëè êëóá, à ×åáóðàøêó îòäàëè â äåòñêèé ñàä èãðóøêîé. Âñå áûëè î÷åíü äîâîëüíû. Ïîýòîìó ÿ ðåøèë âçÿòü â ðóêè êàðàíäàø è íàïèñàòü îäíî êîðîòêîå ñëîâî: ÊÎÍÅÖ.

Chapitro dudek sepa

Kaj nun estas tempo por komenci laboron, - diris Galja. - Nun ni registros en libro chiujn, kiuj bezonas amikojn. Bonvolu diri, kiu estos unua? Sed chi tiam estighis pauzo. Kiel ajn strange, unua deziranto ne estis. - Kiu do estos unua? - redemandis Geno. - Chu neniu? Chiuj silentis. Tiam Galja diris al longkrura ghirafino: - Diru, chu vi ne bezonas amikojn? - Ne bezonas, - respondis Anjuta. - Jam ne bezonas. Mi havas amikon. - Kiu do li estas? - demandis Cheburashko. - Kiel - kiu? Certe, simieto! Ni kun shi delonge amikighis! - Sed kiel do vi kun shi promenas? - ree demandis Cheburashko. - Ja shi povas fali en kavon! - Ne, ne povas, - respondis ghirafino. Shi klinighis, demordis peceton de pajla chapelo de krokodilo kaj daurigis: - Kiam ni promenas, shi sidas sur mia kolo, kvazau kolumo. Kaj al ni estas tre oportune interparoli. - Jen kia afero! - ekmiregis Cheburashko. - Mi neniam elpensus tion! - Nu, kaj vi, Dimo! - demandis Galja. - Chu vi ekhavis amikon? - Ekhavis, - respondis Dimo. - Certege, ekhavis! - Kiu do li estas, se ne estas sekreto? Montru al ni. - Jen kiu. - Dimo fingre montris al Marusja. - Sed shi ja tute ne havas duojn! - ekmiris krokodilo Geno. - Tio, certe, estas malbona, - konsentis knabo. - Sed duoj ne estas chefajho. Se homo ne havas duojn, tio ankorau ne signifas, ke li por nenio taugas! Kompense che Marusja eblas kopii hejmtaskojn, kaj shi helpas al mi fari lecionojn! Jen! - Nu, kio do, - deklaris Galja, - amiku por via sano! Ni estos nur ghojaj. Chu mi ghuste diras? - Ghuste, - konsentis Geno kaj Cheburashko. - Tamen kiun ni interamikigos, se chiuj jam interamikighis sen ni? La demando estis rezona. Plu ne trovighis dezirantoj amikighi. - Kio do rezultighis? - malgaje diris Cheburashko. - Ni konstruadis, konstruadis, kaj chio estas vana. - Sed tute ne vana, - objhetis Galja. - Unue, ni interamikigis ghirafinon kaj simieton. Ghuste? - Ghuste! - ekkriis chiuj. - Due, ni interamikigis Dimon kaj Marusjan. Ghuste? - Ghuste! - ekkriis chiuj. - Kaj trie, ni havas nun dovan dometon, kaj ni povas ghin al iu donaci. Ekzemple, al Cheburashko: ghi ja loghas en telefona budo. Ghuste? - Ghuste! - triafoje ekkriis chiuj. - Ne, ne ghuste, - subite diris Cheburashko. - Chi tiun domon necesas donaci ne al mi, sed al ni chiuj kune. Ni organizos chi tie klubon kaj venados chi tien en vesperoj, por ludi kaj renkontighi unu kun alia! - Sed kio pri vi? - demandis krokodilo. - Chu vi plu loghos en telefona budo? - Ne gravas, - respondis Cheburashko. - Iel ajn mi toleros. Sed se oni prenus min en infanghardenon por labori kiel ludilo, tio estus simple bonega! Dumtage mi ludus kun geknaboj, kaj dumnokte mi dormus en tiu infanghardeno kaj samtempe gardus ghin. Tamen neniu prenos min en infanghardenon, ja mi estas nesciate kio. - Kiel tio estas, nesciate kio?! - ekkriis krokodilo. - Ech tre bone sciate! Mi volus esti tia nesciate kio! - Ni chiuj petos por vi, - diris al Cheburashko bestoj. - Vin chiu infanghardeno akceptos por labori kaj ech dankos! - Nu, kio do, - diris Cheburashko, - tiam mi estas tre felicha! Kaj niaj herooj agis tiel. Ili organizis en dometo klubon, kaj Cheburashkon fordonis por labori kiel ludilo en infanghardeno. Chiuj estis tre kontentaj. Tial mi decidis preni en manon krajonon kaj skribi unu mallongan vorton: FINO.

Íî êàê òîëüêî ÿ âçÿë â ðóêè êàðàíäàø è íàïèñàë ñëîâî "êîíåö", êî ìíå ïðèáåæàë ×åáóðàøêà. - Êàê òàê êîíåö? - âîñêëèêíóë îí. - Íåëüçÿ ïèñàòü "êîíåö"! ß åù¸ íå ðàññ÷èòàëñÿ ñ ýòîé çëîâðåäíîé Øàïîêëÿê! Ñíà÷àëà ìû ñ íåé ïîêâèòàåìñÿ, à ïîòîì óæå ìîæíî áóäåò ïèñàòü: "Êîíåö". - Íó ÷òî æå, êâèòàéòåñü, - ñêàçàë ÿ. - Èíòåðåñíî, êàê ýòî ó âàñ ïîëó÷èòñÿ? - Î÷åíü ïðîñòî, - îòâåòèë ×åáóðàøêà. - Âîò óâèäèòå! Âñ¸ îêàçàëîñü äåéñòâèòåëüíî î÷åíü ïðîñòî. Íà äðóãîå æå óòðî Ãåíà, Ãàëÿ è ×åáóðàøêà âñå âìåñòå çàÿâèëèñü âî äâîð ñòàðóõè Øàïîêëÿê.  ðóêàõ îíè äåðæàëè áîëüøèå ðàçíîöâåòíûå êðàñèâûå âîçäóøíûå øàðû. Øàïîêëÿê ñèäåëà â ýòî âðåìÿ íà ëàâî÷êå è îáäóìûâàëà ïëàíû î÷åðåäíûõ êàâåðçíûõ äåë. - Ïîäàðèòü âàì øàðèê? - îáðàòèëñÿ ê ñòàðóõå ×åáóðàøêà. - Çàäàðîì? - Êîíå÷íî, çàäàðîì! - Äàâàé, - ñêàçàëà ñòàðóõà è ñõâàòèëà âñå ×åáóðàøêèíû ÿðêî ðàñêðàøåííûå øàðû. -  ðóêè áåð¸òñÿ, íàçàä íå îòäà¸òñÿ! - òóò æå çàÿâèëà îíà. - À åù¸ íàäî? - ñïðîñèëà Ãàëÿ. - Äàâàé! Òåïåðü ó íå¸ â ðóêàõ áûëî óæå äâå ñâÿçêè øàðîâ, è îíè áóêâàëüíî îòðûâàëè ñòàðóõó îò çåìëè. - À åù¸ äàòü? - âñòóïèë â ðàçãîâîð Ãåíà, ïðîòÿãèâàÿ ñâîè øàðèêè. - Êîíå÷íî! - È Ãåíèíû øàðû òîæå îêàçàëèñü â ðóêàõ ó æàäíîé Øàïîêëÿê. Âîò óæå íå äâå, à òðè ñâÿçêè øàðîâ ïîäíèìàëè ñòàðóõó ââåðõ. Ìåäëåííî-ìåäëåííî îíà îòîðâàëàñü îò çåìëè è ïîïëûëà ê îáëàêàì. - Íî ÿ íå õî÷ó íà íåáî! - êðè÷àëà ñòàðóõà. Îäíàêî áûëî óæå ïîçäíî. Âåòåð ïîäõâàòèë å¸ è óíîñèë äàëüøå è äàëüøå. - Ðàçáîéíèêè! - êðè÷àëà îíà. - ß åù¸ âåðíóñü! ß åù¸ ïîêàæó âàì! Âàì âñåì æèòüÿ íå áóäåò! - Ìîæåò, è âïðàâäó îíà âåðí¸òñÿ? - ñïðîñèëà Ãàëÿ ó ×åáóðàøêè. - Òîãäà íàì äåéñòâèòåëüíî æèòüÿ íå áóäåò. - Íå áåñïîêîéñÿ, - ñêàçàë ×åáóðàøêà. - Âåòåð óíåñ¸ò å¸ äàëåêî-äàëåêî, è áåç ïîìîùè ëþäåé åé íè çà ÷òî íå âåðíóòüñÿ. À åñëè îíà îñòàíåòñÿ òàêîé æå âðåäíîé è çëîé, êàê ñåé÷àñ, åé íèêòî ïîìîãàòü íå ñòàíåò. Çíà÷èò, îíà ïðîñòî íå ñìîæåò äîáðàòüñÿ äî íàøåãî ãîðîäà. Íó ÷òî, õîðîøî ìû å¸ ïðîó÷èëè? - Õîðîøî, - ñêàçàë êðîêîäèë. - Õîðîøî, - ñîãëàñèëàñü Ãàëÿ. Ïîñëå ýòîãî ìíå íè÷åãî íå îñòàâàëîñü ñäåëàòü, êàê âçÿòü â ðóêè êàðàíäàø è íàïèñàòü äâà êîðîòåíüêèõ ñëîâà: ÊÎÍÅÖ ÏÎÂÅÑÒÈ
Sed tuj kiam mi prenis krajonon en manon kaj skribis vorton "fino", al mi alkuris Cheburashko. - Kiel fino? - ekkriis ghi. - Vi ne povas skribi "fino"! Mi ankorau ne kvitighis kun tiu malbonfarema Shapokljak! Komence ni kvitighu kun shi, kaj poste jam vi povos skribi: "Fino". - Nu, kio do, - diris mi. - Interese, kiel tio farighos al vi? - Tre simple, - respondis Cheburashko. - Vi vidos! Efektive, chio farighis tre simple. En sekva mateno Geno, Galja kaj Cheburashko kune venis en korton de maljunulino Shapokljak. En manoj ili tenis grandajn diverskolorajn aerbalonojn. Shapokljak tiutempe estis sidanta sur benketo kaj pripensanta planojn de lauvicaj malbonaj aferoj. - Chu mi donacu al vi balonon? - diris al maljunulino Cheburashko. - Senpage? - Certe, senpage! - Donacu, - diris maljunulino kaj kaptis chiujn hele kolorigitajn balonojn de Cheburashko. - Kion oni donas, reen ne redonas! - tuj deklaris shi. - Chu vi bezonas ankorau? - demandis Galja. - Donu! Nun en shiaj manoj estis jam du faskoj da balonoj, kaj ili estis preskau forshirantaj maljunulinon de sur tero. - Chu donaci ankorau? - enmiksighis Geno, etendante siajn balonojn. - Certe! - Kaj ankau balonoj de Geno transiris en manojn de avida Shapokljak. Nun jam ne du, sed tri faskoj da balonoj estis levantaj maljunulinon supren. Malrapide-malrapide shi deshirighis de sur tero kaj ekflugis al nuboj. - Sed mi ne volas sur chielon! - kriis maljunulino. Tamen estis jam malfrue. Vento kaptis shin kaj portis pli kaj pli malproksimen. - Rabistoj! - kriis shi. - Mi ankorau revenos! Mi ankorau montros al vi! Mi ne lasos al vi trankvile vivi! - Povas esti, shi efektive revenos? - demandis Galja al Cheburashko. - Tiam shi efektive ne lasos al ni trankvile vivi. - Ne maltrankvilighu, - diris Cheburashko. - Vento forportos shin malproksimen-malproksimen, kaj sen helpo de homoj shi neniel povos reveni. Sed se shi restos same malbonfarema kaj kolera, kiel nun, al shi neniu volos helpi. Sekve, shi simple ne povos reveni en nian urbon. Nu, kiel, chu ni bone punis shin? - Bone, - diris krokodilo. - Bone, - konsentis Galja. Post tio al mi restis fari nenio, krom preni krajonon en manon kaj skribi kvar mallongajn vortojn: FINO DE LA FABELO.

<<