PRI RUSIA E-MOVADO (9)
(el leteroj al "reu-agado", 2003-2004)

• V.Melnikov:
  > Ne znaja zakonov jazyka irokezskogo, kak zxe ty mozxesxj
  > vyskazatj suzxdenie o nem, kotoroe by ne bylo neosnovatelno i glupo?"
  > Kiel povas diskuti pri E-o homo, ne scianta gxin?
  
  Aserti, ke jughi pri Esperanto povas nur posedanta ghin - tio praktike
  signifas malpermesi pensadon, malpermesi informadon, malpermesi propagandon
  de Esperanto. Tio signifas - orgojle forpushi chiujn, kiuj ankorau ne lernis
  la lingvon, kiuj deziras scii respondojn al siaj demandoj. Mi nomas tion
  "sektismo", kaj ghi estas treege malutila konduto.

• Unu el lastaj ideoj, prezentitaj en "esper-rus", estis pri komuna konstruado
  de rus-Esperanta porinfana retpagharo... Temis ne nur kaj ne tiom pri
  teknikaj aferoj. Temis pri dezirindeco, ke REU-estraro ekdeziru fari tion
  kaj organizu la laboron. Multaj kontribuus. Eble, farighus io bona. Sed,
  kiel mi atendis, REU-estraro montris absolute nenian intereson pri tiu (kaj
  pri multaj aliaj) ideo. Ignorado - jen la maniero, kiel REU bremsas kaj
  malhelpas realigon de bonaj, utilaj aferoj.

• Jefim Zajdman:
  > Tiamaj metodoj de la varbado, kiujn uzis d-ro Ostrovskij
  > nur unu jaron post esperantistigxo, estas uzindaj nun.
  > Neimageble, sed inter malpli ol 900 abonantoj de "La Esperantisto"
  > en 1893 jaro 100 varbis li, kaj en la unuaj adresaroj 250 personojn
  > el diversaj landoj varbis persone li.
  
  En la tempo de d-ro Ostrovskij ne ekzistis organizita E-movado, kaj tio ege
  faciligis la propagandon. Chiuj novaj e-istoj tiam estis pioniroj, ili estis
  enirantaj en virgan landon, kie neniu detruis ilian romantikismon kaj
  idealismon. En nia tempo fakte ne eblas tiom sukcese varbi homojn, char chiu
  nova esperantisto neeviteble kontaktas kun la reala E-movado, kaj ghi
  preskau chiujn forpushos. Tio estas ne mia grumblado, tio estas realeco.
  Alia klarigo, kial E-popularigado ne sukcesas, simple ne ekzistas.
  
  Se elpensi iun novan lingvon, do estus pli facile varbi adeptojn por ghi, ol
  nun por Esperanto, malgrau tuta ghia literaturo kaj historio. Tion pruvas
  ekzemple rapida popularigho de artefarita lingvo Klingon. Rapide
  popularighis amasaj ludoj lau libroj de Tolkien, kvankam mi persone ne
  komprenas tiujn librojn. Au ni prenu sensacian sukceson de libroj pri
  Anastasija (autoro - V.Megre). Tiuj libroj dum iuj 5 jaroj kreis amasan
  movadon kun dekoj da miloj de adeptoj.
  
  Ofte shajnas al mi, ke E-movado elcherpis sian kinetikan energion, perdis
  sian "pasiecon" kaj tial ne plu povas disvastighadi. Realaj esperantistoj ne
  havas ian internan forton kaj altajn idealojn, kiuj iam pushis Esperanton al
  venkoj. Tio estas tre bedaurinda, char Esperanto vere estas preskau ideala
  lingvo. Sed pro siaj maltalentaj sekvantoj ghi, vershajne, estas kondamnita
  al forgeso kaj pereo...

• Esperantistoj devas strebi ne al mono, sed al pli serioza agado. Tiam
  E-movado povos ighi rimarkebla fenomeno en la socia vivo, tiam ghi interalie
  havos ankau kapitalon. Kiu afero interesas amasojn, tiu manipulas milionojn
  kaj miliardojn da dolaroj.

• Ni strebu al unuigho de la homaro pere de komuna, bela lingvo!
  Sur tiu vojo Verajn Esperantistojn atendas ne plezuroj kaj ludoj, sed
  suferoj, kalumnioj kaj persekutoj. Tial kelkaj preferas nur ludi en siaj
  fermitaj rondetoj, kunvenetoj, tendatetoj.

• Slavik:
  > Krome, min sincere amuzas opinio, ke la movado
  > trovigxas en la Reto kaj la reta babilado estas la movado.
  
  Sed kion vi nomas "movado"? Kial nepre renkontighoj de korpoj estas movado,
  sed renkontighoj de animoj ne estas movado? Kion celas E-movado - chu ne
  disvastighon de Esperanto? Sed tion ja eblas fari ankau rete.

• Lingvaj Festivaloj kaj Festivaloj de Interesoj vere
  ne estas tre seriozaj aranghoj, kvankam mi ne volas ofendi ties
  organizantojn. Sendube, chiuj ili estas bonaj, belaj, gajaj homoj. Ili
  daurigu tion, kion ili volas fari!
  Sed diru al mi, kian grandan signifon por Esperanto havas tiuj festivaloj?
  Ke en la mondo estas multe da lingvoj, tion ja oni sen tio bone scias. Kaj
  kiu volas audi, kiel sonas diversaj lingvoj, tiu povas simple shalti
  radioaparaton. En la lasta Festivalo de Interesoj oni prezentis 30 klubojn,
  do 30 diversajn hobioj. Certe, chiuj tiuj hobioj estas estimindaj kaj
  interesaj. Sed por Esperanto restas nur 3,3 % de la prezentajho. Do, la tuta
  arangho estas esperantista nur je 3,3 centonoj.

• Gudskov:
  > ni pli bone komprenas aliajn hobiistojn (la ideo pri tio ke katobredado,
  > aux sxakludado, aux surbalkona ginsengkultivado helpos savi la mondon
  > tre proksimas al la nia, cxu ne?).
  
  Kiu katobredisto kredas, ke katobredado helpos savi la mondon? Chu vi vidis
  tian katobrediston? Au shakludiston?
  Chu vi ne vidas diferencon inter esperantismo, de unu flanko, kaj diversaj
  amindaj, amuzaj hobioj? Esperantismo ne estas hobio, ghi estas pli religio.
  Hobioj ne enhavas religian komponanton. Neniu hobiisto kredas, ke lia hobio
  savos la mondon.

• Membraro de REU estas netolereble malgranda. REU devus konsisti el 10 000
  membroj, sed reale ghi kalkulas apenau 100 membrojn. Kial? Ni diskutu!
  
  REU ne havas propran domon (palacon), ne havas proprajn autojn, propran
  teron, propran shipon... Kial? Ni diskutu!
  
  Ne ekzistas ech unu E-vendejo, ech unu E-kiosko. Ne ekzistas instituto de
  Esperanto (komparu kun tio, kio estis antau 100 jaroj). Kaj REU-estraro ech
  ne havas planojn krei tion.
  
  Praktike, REU estas pure virtuala organizajho, kies ekzisto rimarkeblas
  nur dum renkontighoj. Renkontighoj estas sola vivmaniero kaj agadmetodo de
  REU.
  
  Certe, al REU-estraro, kiu ege amas sin kaj akceptas nur laudojn, tiaj
  demandoj estas tre maloportunaj. Tial audighas alvokoj ignori kritikantojn.
  "Chio en ord', ho bela markizino!"
  
  Ne ekzistas (en Rusio) Esperanto-muzeo. Kial? Ni diskutu!
  
  Ne eksistas publika E-biblioteko. Kial? Ni diskutu!
  
  Ne ekzistas nacilingva periodajho pri Esperanto. Kial? Ni diskutu!
  
  Ne okazas amasaj kongresoj de Esperanto-shatantoj. Kial? Ni diskutu!
  
  Objektiva observanto, konatighinte kun faktoj, venas al konkludo, ke
  REU-estraro deziras kashi Esperanton de la socio, por ke la movado restu
  kiel eble plej malmulthoma. Efektive, kresko de la movado rekte kontrauas
  interesojn de la reganta grupo. Ja nun ili estas (au shajnas) IO, sed en
  amasa movado ili ighus NENIO.
  
  Esperantismo estas serioza afero, ne destinita ekskluzive por amuzoj de iu
  sekto. REU povus havi chion tion, kion mi menciis.
  
  Ni prenu, ekzemple, Roerich-movadon. Ghi naskighis post E-movado. Ghi estis
  same kruele persekutata dum Stalina epoko kaj silente subpremata dum stagna
  tempo. Sed post la perestrojko ghi mirinde ekfloris, trovis multajn
  adeptojn. En multaj urboj aperas literaturo pri Roerich'oj kaj iliaj verkoj.
  En Moskvo la chefa Roerich-organizajho posedas palacon, konstruitan en
  XVIII-a jc, kun granda arhhivo, biblioteko ktp. Ekzistas kluboj kun propraj
  domoj en diversaj urboj, funkcias multaj eldonejoj. Chio tio - malgrau
  aktiva konstrauagado de Ortodoksa eklezio.
  
  Gudskov opinias, ke REU ne povas havi chion tion. Dum lia prezidenteco -
  certe. Sed ni rememoru, ke antau 100 jaroj rusiaj e-istoj havis proprajn
  vendejojn, propran instituton, ke iliaj kongresoj (malgrau negativa rilato
  de carismo al Esperanto) kolektadis nekompareble pli multe da partoprenantoj
  ol nun.
  
  En Rusio ekzistas miloj da domoj-muzeoj, dedichitaj al ech duarangaj
  verkistoj. Pendas miloj kaj miloj da memortabuloj, staras miloj da diversaj
  monumentoj. Kial ne ekzistas ech malgranda E-muzeo? Kial ghis nun en Rusio
  ne ekzistas monumento al Zamenhof?
  
  Povus ekzisti turisma E-shipo, kursanta lau Volgo de Tverj ghis Astrahanj.
  Siaspeca E-hotelo sur rivero. Ghi ghuus senprecedencan sukceson inter
  e-istoj. Kaj chie, kie ghi albordighus, ekviglus E-movado.
  
  Unua afero estas ekdeziri. REU-estroj ech ne deziras tion.

• Por esti bona REU-prezidento, tute ne nepre necesas ricevadi salajr(eg)on.
  Kaj por esti bona REU-prezidento, ech ne necesas dedichi al tio multe da
  tempo. Finfine, ech Zamenhof mem ne estis profesia esperantisto!

• > Mankas ne bona prezidanto, sed bonaj entuziasmuloj kaj aktivuloj.
  
  Bonaj entuziasmuloj kaj aktivuloj ne mankas; mankas bona prezidanto, kiu
  povus ilin chiujn unuigi. Mankas prezidanto, estimata de chiuj, kiun chiuj
  volonte auskultus kaj sekvus. Mankas prezidanto, kiu ne havas ambiciojn kaj
  ne batalas kontrau aliaj esperantistoj, dezirante kiom-ajn-koste forpushi
  ilin el la movado. Mankas prezidanto, kiu rimarkas laboron de aliaj e-istoj,
  subtenas ilin, kuraghigas kaj donas utilajn konsilojn.

• > Kaj pri tio kulpas ne estraro de REU, sed plej unue estraro de la lando --
  > malmulte da homoj nun povas suficxe da tempo kaj energio elspezi por
  > neprofitdonaj aferoj:
  
  Richeco kaj malricheco neniel estas ligita kun idea movado. Fakte, malricha
  homo ech pli probable alighos al idea movado. Ghi ja konkeras nur koron;
  manoj kaj piedoj povas plu labori por pano.

• Slavik:
  > La konatino konkludas, ke Eon necesas propagandi inter la "novaj rusoj"...
  
  Necesas propagandi inter homaranoj. Kaj homaranoj ja povas trovighi kaj
  inter "novaj rusoj", kaj inter "bomjhoj". Materiala bonstato neniel estas
  ligita kun preteco de homo akcepti noblajn ideojn.

• >> Kial ghis nun en Rusio ne ekzistas monumento al Zamenhof?
  >
  > (Slavik plu tede oponas): ...Se mi vidus ie monumenton al Zamenhof,
  > la damnita statuo ne multe helpus al mi, komprenu.
  
  Gravas alio. Zamenhof estis Homo de tutplaneda skalo. Kaj samtempe li estis
  filo de Rusio. Sekve, starigi monumenton al li estas devo de rusianoj. Kiam
  tio okazos - jen demando. Sed unue necesas tre forte ekvoli tion. Nia volo
  transformighos je nevidebla konstruajho, kaj iam aperos ebleco materiigi
  ghin. Por monumento ne necesas tro multe da mono. Oni povus kolekti necesan
  sumon per diversaj manieroj - E-turismo, libroeldonado, kolektado de
  libervolaj mon-donacoj, serchado de mecenatoj... Unue, mi ripetu, necesas
  ekvoli. Niaj ve-estroj nenion volas. Ili ne vidas pli malproksimen ol siaj
  okulvitroj.

• >> Povus ekzisti turisma E-shipo, kursanta lau Volgo de Tverj ghis
  >> Astrahanj. Siaspeca E-hotelo sur rivero.
  >
  > Estas nekredeble multekoste, laux mi. Krome ja tiaj aferoj kutime okazas,
  > kiam unu aux grupo da E-istoj fakas en la afero - sed mi ne konas iun en
  > rivera sxiparo... :)
  
  Shipanaroj - kapitano, matrosoj - ne bezonos esti esperantistoj.
  
  Chu vi pensas, ke tio estas nereala? Reala, necesas nur ekvoli!
  Chiuj richajhoj en Rusio apartenas al rusianoj. Kiu konkeris korojn de
  homoj, tiu konkeris ankau ilian havajhon. Se kun sagha prezidanto
  esperantistoj povos montri Esperanton kiel originan lumegan ideon, tiam
  trovighos multaj novaj entuziasmuloj, inter kiuj estos ankau richaj homoj.
  Ech ne chiuj oligarhhoj estas kanajloj. Iu el ili helpus realigi plej
  kuraghajn revojn. Sed unue necesas havi la revojn. Kaj due, necesas havi
  shlosilon al koroj de homoj.

• Jen de kio necesas komenci - de serchado kaj unuigo de homoj.
  Kiam homoj kunlaboras, tiam ili povas multon atingi.
  Niaj ve-estroj neniam strebis unuigi chiujn esperantistojn. Ili subtenas
  doktrinon pri "teama laboro". Alivorte - "kiu ne admiras nin, tiu restu
  ekster REU". Ili skismas la movadon, en stalineca stilo "purigante" ghin de
  chiuj malsampensantoj.

• Chiu, kiu movas organizajhon antauen, al progreso, renkontas reziston kaj
  sekve malamon de ghiaj reakciaj elementoj. Tion ne necesas timi. Insultoj de
  stultuloj estas laudo. Bonaj esperantistoj, kiuj bona prezidento povos
  kolekti chirkau si, helpos al li defendi sin kontrau chiaj atakoj.

• >> Mankas prezidanto, kiu rimarkas laboron de aliaj e-istoj,
  >> subtenas ilin, kuraghigas kaj donas utilajn konsilojn.
  >
  > Do, bona prezidanto estas bona vartistino, cxu ne? Por cxiu havas sian
  > "usipusi"...
  
  Jes, bona vartistino. En chiu infano estas io bona, kvankam chiuj estas
  diversaj.
  Rimarki tion bonan, helpi disvolvi talentojn, kuraghigi - jen tasko de bona
  vartistino.

• >> Necesas propagandi inter homaranoj.
  >
  > cxu vi povus klarigi, kiel diveni homaranojn
  > kaj kiel forpusxi nehomaranojn? ;)
  
  Tiam, kiam en E-tendaroj oni pli multe parolos pri globalaj problemoj, kiam
  oni ligos E-movadon kun aliaj progresivaj movadoj, kiam oni evidentigos
  parencecon de ideoj de Zamenhof kun ideoj de aliaj grandaj Saghuloj (Jesuo
  Kristo, Buddho, Svedenborg, Alan Kardek, Sri Ramakrishna, Helena
  Blavatskaja, Helena kaj Nikolaj Roerich, Martinus kaj multaj aliaj), tiam
  ne-homaranoj mem foriros.

• >> starigi monumenton al Zamenhof estas devo de rusianoj.
  >
  > En la lando sen tio oni multe klacxas pri tio, ke nun ne estas gxusta
  > tempo por starigi monumentojn. En nia lando estas miloj da malsataj
  > homoj... Kaj en tiuj kondicxoj esperantistoj acxetos koloran
  > metalon kaj faros monumenton...
  
  Kaj kio? Chu iu mortos pro malsato pro tio?
  Chu oni ne konstruas aliajn monumentojn?
  Chu kredantoj ne konstruas siajn preghejojn en nuna tempo?
  Stranga logiko.
  
  > Do, la tutan enspezon de la landa movado jxeti al peco da metalo...
  
  La "enspezo" de la movado estas mizerajho. Ne ridigu min.
  Kaj monumento ne estas nur peco da metalo.
  
  > Se persono, ecx ege bona, mortis, ne indas fari el tio
  > kulton. La mondo apartenas al la vivaj.
  
  Jes, sed monumento al Zamenhof estus monumento ne nur al la persono, sed
  chefe al liaj ideoj, kiuj apartenas al vivantaj kaj vivontaj homoj.

• >> Jen de kio necesas komenci - de serchado kaj unuigo de homoj.
  >
  > Kiel gxi praktike povus okazi?
  
  Eble, valoras krei Adresaron de Esperanto-subtenantoj en interreto. Ja
  E-movado siatempe komencighis de adresaroj. Do, vi povus fari specialan
  paghon, kie chiu ajn, kiu subtenas prezentitan ruslingvan deklaracion pri
  taugeco kaj uzindeco de Esperanto, povus enskribi siajn nomon, aghon,
  adreson, profesion kaj aliajn informojn. Kaj chio!
  
  > post monato la persono forgesas pri sia ardo kaj ekumas pri io alia
  
  Tio ne gravas. Jes, tio povas okazi. Sed povas okazi ankau male - li havos
  novajn kontaktojn kaj serioze ekokupighos pri la afero. Ankau Zamenhof,
  kompilante siajn adresarojn, havis nenian garantion, ke la homoj farighos
  veraj kaj porchiamaj e-istoj. Li kredis al la homoj. Ankau ni kredu.
  Finfine, chiu havus eblecon forigi sian adreson el la listo.
  Gravas, ke estu neniaj formalajhoj, neniaj malbenitaj kotizoj kaj homoj mem
  regu sian "membrecon". Tiel povus kreighi adresaro kun miloj kaj miloj da
  adresoj. Kaj nia "REU" iom post iom dissolvighus en tiu amaso de novaj homoj
  kiel guto en glaso da akvo. Mi petas profunde pripensi tiun chi ideon.

• Ofte oni audas rememorojn de rusiaj e-istoj pri teruraj "ge-bestoj" Berjoza
  kaj Shanina - kiel tiuj burokratoj bremsis kaj malhelpis E-movadon en
  Sovetunio. Nun ili ne malhelpas, kaj kio? Chu io plibonighis? Ne, chio nur
  malplibonighis de post la sovet-epoka "persekutado". Cetere, kie estas B.
  kaj Sh. nun? Chu ne valorus intervjui ilin kaj peti sincere rakonti, kies
  kaj kiujn sekretajn instrukciojn ili plenumadis? Tamen, mi ne tre kredas je
  ilia fieco. Shajnas, ke e-istoj simple transmetas siajn pekojn sur fremdajn
  shultrojn; nur e-istoj mem kulpas pri malrapida progreso au ech malprogreso
  de E-movado.

• Se iam en Moskvo aperos strato au monumento al Zamenhof, tion faros au
  neesperantistoj au tre freshaj esperantistoj, kiuj havas nenion komunan kun
  REU.

• Nuna REU-eca E-"movado" tute kontentigas la "mallumajn fortojn", char ghi
  firme garantias, ke Esperanto neniam popularighos, neniam estos serioze
  traktata fare de sciencistoj kaj politikistoj. Nuna E-"movado" estas areto
  da geamikoj, kiuj agrable pasigas tempon en E-tendaroj, kantas laudajn
  kantojn unu al alia lauvice, dancas, ludas kaj produktas nenian materialon
  por cerbo kaj koro.
  
  ASE estis ech pli bona, ol nuna REU. Jes, tiam esperantistoj estis sub
  kontrolo de komunista reghimo. Sed tio metis sur ilin almenau ian
  respondecon. Kvankam ASE estis marioneta organizajho, ghi almenau ion
  eldonadis, penis shajnigi ian socian agadon; kaj ech "Informbulteno de ASE"
  (pri kiu ni tiam estis ege malkontentaj) estis sur nekompareble pli alta
  nivelo, ol "REGo". Post falo de Soveta reghimo, esperantistoj senighis je
  ajna kontrolo kaj ighis similaj al maldiligentaj lernejanoj, kiujn forlasis
  severa instruisto. Nun - nur amuzoj, nur ludoj kaj neniaj lecionoj! ...

• Estimataj samurbestraranoj.
  
  Venis tempo, kaj ni devas nun elekti novan urbestron. Kiajn postulojn ni
  aplikas al urbestro? Unue kaj chefe, li devas interesighi pri aferoj de la
  urbestraro. Chiu el nia rondo interesighas pri nia agado, sekve ni devas
  elekti novan urbestron, kiel kutime, el inter ni. Ni estas plej gravaj homoj
  en la urbo. Ni tute ne bezonas interesighi pri la urbo kaj labori por ghi.
  Estas multe da aktivaj homoj, kiuj laboras por la urbo, sed ial ili tute ne
  interesighas pri nia agado. Sekve, neniu el ili meritas esti urbestro. Estas
  kelke da junaj homoj, kiuj povus esti urbestro, sed ili ankorau tro malmulte
  interesighas pri nia agado kaj tro multe interesighas pri la urbo. Se iu el
  ili pli ofte kunsidos kun ni, plene ekshatos nian agadon kaj deziros nenion
  plian, tiam ni povos pripensi lian kandidaturon por urbestro. Karaj
  samurbestraranoj, mi ghojas informi vin, ke ni atingis plenan stabilecon en
  nia agado. La urbo neniam havos gvidanton el ekster nia rondo. Estas vero,
  ke la urbanoj tute ne interesighas pri nia agado kaj bone scias, ke ni
  nenion faras. Tio signifas nenion, char ni same ne interesighas pri ili; nin
  interesas nur, ke ni estu urbestraranoj. Ni nenion devas al la urbanoj, ni
  nenion promesis al ili, kaj sekve neniu povas diri, ke ni ne plenumas niajn
  promesojn. Oni diras, ke nia urbo pli kaj pli malprosperas, sed tio tute ne
  estas nia afero - tio estas afero de la urbanoj, kiuj ne scipovas bone
  labori. Ne estas nia tasko diri al ili, kiel ili laboru. Nia tasko estas pli
  agrabla - sidi chi tie kaj ghui nian amikan etoson. Estu trankvilaj - la
  urbanoj neniam venos chi tien por sidigi sian urbestron, char ili dank'al ni
  farighas pli kaj pli indiferentaj al nia agado. Ili tute ignoras nin, kaj
  jen ghuste tio, kion ni bezonas. Tio signifas, ke ni povos ghui la agrablan
  estraranecon ghis morto. Kaj mi gratulas vin pro tio, karaj samrondanoj! La
  kunsido estas fermita. (Aplaudoj) Jan 26, 2004

• Karaj sampolitburoanoj.
  
  Nia popolo kredas, ke ni, iliaj gvidantoj, kondukas nian landon al
  komunismo. Ili kredu tion. Dum ili kredas tion, ni plu ghuos niajn molajn
  seghojn. Sed ni ja en nia malvasta rondo bone scias, ke ni tute ne deziras
  komunismon. Kial, fakte, ni deziru ghin? Che komunismo chiuj estos egalaj.
  Chu ni bezonas tion? Multe pli bone estas por ni, kiam ni estas gvidantoj de
  la lando. Kaj komunismon ni jam konstruis - por ni mem. Ke nia popolo
  vershis multe da sango por idealoj de komunismo - pri tio ni plej sincere
  fajfas. Kaj ni daure persekutu kaj shtopu bushojn al chiu, kiu diras, ke ni,
  politburoanoj, estas envere kashitaj antikomunistoj! Dankon, kamaradoj.
  (aplaudoj) Feb 29, 2004

• el eminentaj esperantistoj de pasinta tempo ne estis ech unu "etosumanto",
  kaj inter nunaj "etosumantoj" ne estas ech unu eminentulo.

• N.Gudskov:
  > Al mi tre placxis la sprite verkita suba parodio de s-ro Grisxin. Kaj jen
  kial: li la unuan fojon en sia vivo kulpigas pri mankoj de la E-movado kaj
  nomas "politburoo" (cxu de la homaro?) ne iujn imagitajn cxefojn, sed la
  amasojn de simplaj esperantistoj!!!
  
  Ne, ne. Vi kiel kutime nenion komprenis. :)
  
  La fakto estas, ke vi, ebriighinte pro sia reelekto, unuafoje elbabilis
  tion, tion mi skribadas jam dum jaroj: ke envere vi - gvidantoj de REU (=
  "politburoanoj" au "urbestraranoj") tute ne strebas disvastigi kaj venkigi
  Esperanton, sed strebas konservi ghian sektecan karakteron, char ghi plene
  kontentigas vin. Vi ech ne dezirus disvastighon de Esperanto, char tiam
  perdighus via shatata "etoso", alivorte medio, kie vi(j) estas au shajnas
  esti gvidantoj. Sekve, chiu nova entuziasto pri Esperanto ne trovos en via
  medio ardajn subtenantojn kaj helpantojn (tio jam pruvighis milfoje), ech
  pli - vidante en la entuziasto dangheron por via "etoso", vi faros chion
  eblan por forpushi lin el E-movado. Efektive, se obstakloj por disvastigho
  de Esperanto ne ekzistas ekstere, ili devas trovighi interne. Tio delonde ne
  estas sekreto por mi, sed unuafoje vi mem malkashe konfesis tion. Dankon pro
  via sincereco!

• En "REGo" 1 (20) N.Gudskov skribis:
  "La tuta movado en Rusio ne estas esperiga. Kaj, certe, ghia organizita
  parto - REU ne povos en proksimaj jaroj akceli ghian kreskon kaj stabilon.
  La stagna situacio en la makrosocio neeviteble reflektighas en nia mondeto.
  Do, ech la plej kapablaj gvidantoj apenau shanghos la situacion draste..."
  
  Chu vere Rusio nun trovighas en "stagna situacio"? Neniom. Rusio impete
  evoluas kaj rapide shanghighas. Nomi tion "stagnado" povas nur anarhhiisto,
  kiu revas pri kaoso. Situacio en Rusio estas stabila, sed tio ne signifas
  stagnadon.
  
  Due, ghuste la "organizita" (pli ghuste, malorganizita) parto de Rusia
  E-movado travivas - diference de la tuta makrosocio - stagnadon, do iusence
  "stabilecon" (en negativa senco). Kaj ghuste la chiama REU-estraro
  ("urbestraro") estas kauzo de tiu stagnado.

• Progresigi E-movadon kapablas nur talentaj, saghaj homoj. Sagho de homo plej
  rivelighas en interreto, char "reala" homo estas nur formo. Ech plej stulta
  kaj maltalenta homo povas en "realo" shajni tre afabla kaj fidinda, sed krei
  ion ajn li ne kapablas. Che "realaj" aranghoj renkontighas chefe korpoj, sed
  ne animoj. Kiom mi scias, ian grandan intelektas laboron la kutimaj aranghoj
  de REU ne produktas. Ili estas siaspeca ritualo. Ili postlasas nenian spuron
  en historio. Spuron en E-historio postlasas nur intelektaj verkoj:
  lernolibroj, vortaroj, tradukoj, artikoloj... REU-estroj ne havas grandan
  intereson pri tio, kvankam chiujn fortojn necesus direkti tien. Mi proponis
  multon, sed chiuj miaj proponoj efektive kun nuna estraro montrighis
  utopiaj. Krei bonan ruslingvan retpagharon pri Esperanto por REU estas
  "utopio" (mi mem lauforte kreis ghin); establi E-vendejon estas "utopio";
  akiri imponan sidejon estas "utopio"; organizi tradukadon, kompiladon de
  vortaroj kaj lernolibroj estas "utopio". Chio por REU estas "utopio", krom
  renkontighoj, kiuj karesas ambicion de la gvidantoj. Kaj tiujn, kiuj alvokas
  al pli intelekta kaj pli grava agado, ili ech emas nigrigi, piedbati,
  silentigi, filtri. Tiuj homoj ne sentas sian respondecon. Ili shtopis per si
  la vojon de Esperanto al la vasta publiko: chiu, kiu ekinteresighos pri la
  internacia lingvo, neeviteble renkontas ilin kaj... senrevighas. Chu ne tial
  la membrokvanto de REU estas hontinde malgranda?

• > ... establi E-vendejon estas "utopio" ...
  
  Vendejoj povas esti diversaj. Povas esti malgranda vendejeto por komenco.
  Chiupashe troveblas privataj vendejetoj, vendantaj plej diversajn ajhojn.
  Tiaj vendejetoj donadas vivrimedojn al iliaj mastroj kun familioj. Nenio
  eksterordinara estas en tio. Eble, estas iom eksterordinare postuli de
  esperantistoj saman saghon, kiel che ceteraj homoj? :0
  
  Mi ne dubas, ke tia vendejo povas ekzisti kaj doni profiton, des pli se
  (memkompreneble) ghi vendados ne nur esperantajhojn, sed ankau ion alian,
  ekzemple gheneralan prilingvan literaturon, suvenirojn ktp. Ja ekzistas
  specifaj vendejetoj de krishnaitoj, rerihhanoj k.a.
  
  (Nun A.Korjhenkov oponas):
  > Inter miaj konatoj estas unu-du butikistoj,
  > kaj mi scias kiel malfacila estas ilia laboro.
  
  Chiu laboro estas malfacila. Sed la proponata laboro estus ankau agrabla kaj
  konforma kun strebo de chiu vera esperantisto - disvastigadi la internacian
  lingvon. Eblus vendadi E-literaturon el Chinio, Brazilo kaj aliaj landoj,
  enmetinte malgrandan "shlosilon" en rusa lingvo. Tiu dume utopia ideo estas
  efektive alloga kaj necesa.

• "La celo de la lingvo estas: detrui iom post iom la murojn, kiuj staras
  inter la diversaj popoloj kaj subtenas ilian reciprokan nekomprenadon,
  fremdecon kaj malamikecon, ebligi liberan interkomunikighon inter personoj
  de diversaj nacioj kaj per neutrala chiuhoma lingvo-tradukilo fari la
  sciencon kaj literaturon de chiu nacio uzebla por la tuta homaro.... Nia
  celo estas unu el la plej grandaj kaj gravaj, kiujn la homaro iam havis..."
  ("La Esperantisto", 1895)
  
  En respondo al iu R. el Moskvo Zamenhof interalie skribas: "Mi ripetas, ke
  chiu, kiu ne faras al si en la fino de chiu monato la demandon "kiom da
  novaj amikoj mi alportis al la afero", tiu ne povas sin nomi amiko laboranto
  de nia afero, ech se li tute bone ellernis la lingvon." ("La Esperantisto",
  1889)

• > Mi ne kredas, ke oni povas vendi en Ruslando pli ol dek ekzemplerojn de iu
  > ajn china libro en Esperanto. Nomu kelkajn titolojn, kun la validaj prezoj
  > kaj la personojn, kiuj ilin achetos (precipe en vendejo).
  
  La proponata afero estas tute reala. Por ghi necesas nur agema homo kaj iom
  da mono por komenco. Homoj interesighas pri Esperanto. Multaj kleraj homoj
  rapide povas legi en ghi. Oni achetados simple pro intereso. Interalie,
  chinaj porinfanaj libretoj estas allogaj. Sed, certe, unuavice oni vendadu
  ruslingvajn lernolibrojn kaj vortarojn. Cetere, konatighu kun sperto de
  ekzistintaj E-vendejoj, antau ol obstine kontraui la ideon.

• >> Kiu ne subtenas, tiu ne partoprenas iliajn aranghojn. La
  >> aranghoj anticipe estas destinitaj por lojalaj konsentantoj.
  >
  > Tio estas tute natura afero. Estus strange, se al la aranghoj de REU venus
  > personoj, kiuj ne subtenas la Union.
  
  Multaj bonaj esperantistoj ne subtenas infanecan karakteron de REU kaj
  opinias, ke ghi deflankighis de sia celo - propagandi Esperanton.
  Kompreneble, tiaj e-istoj ne venas al la aranghoj de REU, char ili ne havas
  kion fari tie, kaj chiu volas konservi sanaj siajn nervojn. Venadas
  plejparte nur homoj, kiuj volas distrighi kaj ripozi.

• > E-vendejoj funkciis en la totalisma Bulgario danke al tio, ke altpostenaj
  > samideanoj donis al BEA privilegion fondi vendejojn.
  
  Chu, eble, oni ankau achetadis E-librojn lau ordono de "totalismaj
  gvidantoj"? Au tamen oni achetadis, char oni interesighis pri tia
  literaturo? Se oni antaue interesighis, do vershajne oni ankau nun
  interesighas. En tia okazo, entrepreno, kiu kontentigas oniajn bezonojn,
  povas ekzisti.
  
  > Ne plu estas dek mil membroj, sed nur kelkaj centoj en la asocio ktp.
  
  Kelkaj centoj da potencialaj achetantoj estas pli ol sufiche por ekzisto de
  vendejo. Kaj se vendadi ne nur E-lingvan literaturon, do des pli.

• Cirkonstancoj nun estas ech pli favoraj. Necesas starigi antau si iajn
  altajn, allogajn celojn kaj organizi laboron por atingi ilin. Chio eblas, ne
  por chiu.

• REU havas (jughante lau la reklamo pri ghia libroservo) ioman stakon da
  literaturo. Kiel ghi estas disvendata, mi ne scias. Foje mi demandis, sed ne
  ricevis respondon. Sed mi pensas, ke se meti tiun literaturon en anguleto de
  iu libra magazeno (pri kio necesas interkonsenti) kaj dungi iun malrichan
  studentinon, kiu prizorgos ghin, tiam, vershajne, multon povighos disvendi.
  Simple hontinde estas, ke en Moskvo kun pli ol 10-miliona loghantaro ne
  ekzistas loko, kie esperantistoj povus achetadi E-librojn. Intertempe
  ekzistas miloj da plej diversaj butikoj por plej diversaj gustoj kaj hobioj.
  Aserti, ke E-vendejo ne povas ekzisti, fakte povas nur malamiko de
  Esperanto.
  
  Ne nepre necesas, ke esperantajhoj estu chefa fonto de profito de proponata
  vendejo. Chefa fonto povas esti alitemaj libroj, ekzemple lingvistikaj,
  rus-diverslingvaj lernolibroj kaj vortaroj, kancelariajhoj, suveniroj,
  ludiloj... Tio tute ne gravas! Gravas, ke estu loko (dezirinde en Moskvo),
  kie chiu esperantisto kaj chiu jhus ekinteresighinta persono povu trovi
  diversajn librojn pri kaj en Esperanto. La celo estas tute reala, sed certe
  ne por unu homo, sed por organizajho. Ja ni ghuste por tio necesas
  organizajhon, ke organizi grandajn aferojn, ne eblajn por unuopaj homoj. Kaj
  vi, kiel respondeculo pri la organizajho, anstatau subteni la iniciaton kaj
  admoni esperantistojn realigi ghin, tuj deklaras ghin nerealigebla! Kaj tio
  okazas jam ne unuafoje. Vi ne kapablas kompreni, ke vi mem estas grava
  obstaklo por E-movado kaj garantio de ghia plua stagnado. Kun vi kiel
  "gvidanto" absolute ne eblas ajna progreso; ja vi preskau chiun progreseman
  ideon proklamas "utopia" kaj kontraubatalas ghin.

• N.Gudskov:
  > Bedauxrinde por la afero, malmultaj esperantistoj posedas proprajn
  > librovendejojn. Kaj malfermi apartajn librovendejojn E-organizoj
  > (de lokaj kluboj gxis landaj asocioj) ne povas.
  
  Povas, povas! Se miloj da unuopaj homoj povis malfermi proprajn
  librovendejojn, kial ne povas fari tion organizajho? Vendeblajn materialojn
  por komenco vi jam havas. Necesas nur trovi lokon. Tio povas esti ech tablo
  en bazaro. Sed la tablo estu konstanta loko. Luado de loko en bazaro kostas
  tre malmulte. Evidente, en Moskvo ekzistas lokoj, kie privataj vendistoj
  vendadas librojn, do tie aranghighu, metu sur tablon malgrandan E-flageton,
  pendigu E-plakaton, kaj ek! Laugrade de vendado, necesas organizi achetadon
  de E-libroj en eldonejoj, eble eldoni ion mem. Profiton, krom pagi al la
  vendanto, kolektu por poste lui kioskon, kaj tiel plu. Necesas pripensi
  reklamon. Por vi tiu afero, same kiel aliaj utilaj aferoj, estas nek
  interesa, nek reala. Vi ne deziras organizi ghin. Tiam foriru el via
  posteno! Kial vi ree prezidantighis? Chu REU progresis dum lastaj jaroj sub
  via "gvidado"? Ne! Do, kial vi altrudis vin mem, sed ne alvokis serchi pli
  kapablan homon, kiu povos realigi multajn revojn de esperantistoj!
  
  > Povas: organizi libroservojn por esperantistoj kaj kursanoj.
  
  Kiel funkcias tiu libroservo, ni pri tio scias nenion. Eble, ghi vendas unu
  libron dum semajno. Kaj nur al "siaj" homoj, preskau sekrete. Tiu afero
  similas al nelegala konspiracia disvastigado de disidenta literaturo dum
  soveta tempo. Kial esperantistoj timas eliri en publikon? Au ili intence
  kashas Esperanton for de ghi?
  
  > En Moskvo dum du jaroj en grandaj vendejoj ja kusxis du E-libroj. Tio ja
  donis ioman propagandan efikon, sed - ve! - ne donis ecx minimuman profiton
  por REU (fakte, ecx male).
  
  Kian profiton vi volas de du libroj? Krome, vidi ilin povis nur hazardaj
  vizitantoj. Vi ne kapablas kompreni, ke esperantistoj bezonas sian
  konstantan vendolokon, kie ili mem kaj chiuj (post respektiva reklamo) povos
  KONSTANTE achetadi literaturon, kiu ilin interesas. Ne du libroj en hazarda
  loko, sed tuta asortimento en difinita loko!

• Gudskov: > Ne estis "Esperanto-vendejo". Estis vendejo kun titolo
  "Esperanto-kooperativo". Normala butiko kun diversaj malgrandaj ajxoj,
  suveniroj ktp. Mi vidis kelkajn kafejojn, vendejojn, komercajn entreprenojn
  kun la titolo "Esperanto", kiuj - diference da la bulgara kooperativo -
  estis fonditaj ecx ne de esperantistoj, sed simple pro tio, ke la vorto al
  la posedantoj ial ekplacxis... Cxu nomi ilin "Esperanto-entreprenoj"?
  
  Nomu ilin iel ajn, chiuokaze tio estas imitinda ekzemplo. Titolo gravas. Kaj
  gravas, ke apud aliaj varoj tie estu konstante vendataj E-ajhoj. Tia vendejo
  farighus konstanta pilgrimejo por esperantistoj (interalie, en Moskvo vivas
  centoj da esperantistoj, pri kiuj vi nenion scias, char ili au mem ne scias
  pri ekzisto de REU au ne volas alighi al ghi).
  
  Interalie, ankau kafejon "Esperanto" necesas organizi. Eble, konvinki iun
  kafejestron alinomi sian kafejon al "ekzotika" vorto "Esperanto", promesante
  al li konstantan publikon. Produktu glaciajhon "Esperanto" - plombiro kun
  verda stelo el kivi-frukto. Tie ankau literaturon eblos vendadi. La kafejo
  povos funkcii kiel konstanta babilejo por lokaj kaj gastaj e-istoj. Ankau
  tranoktejon necesas organizi. Ree ne povas? Kaj ne hontas? :)
  
  > Vera E-vendejo estas 1) tiu, en kiu la cxefaj varoj estas
  esperantajxoj; 2) kie la posedantoj parolas esperante.
  
  Tute ne estas bezonate, ke esperantajhoj estu chefaj varoj. Finfine,
  esperantistoj legas kaj konsumas ne nur esperantajhojn. Ili legas ankau
  alilingvajn librojn ktp. Ghenerale, estas tre malracie postuli: au chio, au
  nenio!
  Kaj ke la posedantoj parolu Esperante, ankau tio tute ne estas bezonata. Ja
  99% de achetantoj en E-vendejo en Moskvo estus moskvanoj kaj rusianoj.
  Vendisto devas vendadi, sed ne diskutadi kun achetantoj.
  
  > Lancxi iun komercan entreprenon eblas nur se estas suficxe granda komenca
  investo.
  
  Ne necesas. Milionoj da homoj subtenas siajn familiojn per privataj
  entreprenoj, butikoj, acheto-vendadoj. Plimulto el ili ne estas richaj kaj
  komencis de malmulta kapitalo. Vi havas per kio komenci. Sed shajnas, ke REU
  estas kontrauesperantista organizajho, kiu monopoligis Esperanton en Rusio
  kaj chiel malhelpas, ke ghi popularighu.
  
  > Aux disvolvi ion, kiu komencigxas kiel fako de jam ekzistanta entrepreno
  (cetere, ankaux tio signifas iun investon). Se tia investo aperos, oni povos
  serioze priparoli la aferon.
  
  Investi grandan sumon al homoj, kiuj ne pruvis sian organiz-kapablojn, estus
  tre malsaghe. Unue, tiuj homoj devas pruvi siajn kapablojn - fari el 100
  rublojn 200 rublojn ktp. Fakte, nenia investo estas bezonata. Kapabla homo
  povas elturnighi mem.

• >>Chu vi opinias, ke enretigo malhelpos al vendado? Naiva opinio!
  >
  > (Gudskov): Eble naiva, sed tio estas vero.
  
  Ne, ne vero.
  Diferenco inter papera libro kaj skanita teksto estas proksimume kiel
  diferenco inter viva nuda belulino kaj foto de bela nudulino. Kiu ne havas
  vivan virinon, tiu volos bildon, sed la bildo ne forpushos emon al viva
  virino.
  Pro tio eldonejoj ne malpermesas enretigon de libroj - tio neniom malhelpos
  al vendado de paperaj libroj. Ech male, enretigo servas kiel reklamo kaj
  helpas al vendado.
  Enretigo de E-libroj estas unu el plej utilaj kaj urghaj aferoj.
  Esperantistoj devas subteni ghin.

• Lau adresaro de 1912 en Moskvo aktivis pli ol 200 geesperantistoj...
  Kiom nun?

pli fruaj leteroj: 1 2 3 4 5 6 7 8