...kaj oni rapide eligis lin el la malliberejo, kaj li razis sin kaj shanghis sian veston kaj venis...

Genezo, XIII, 14

---

Potifar la bonkorulo

Kia ghojo revidi vln, Jozefo? Chu fakte jam pasis du jaroj depost tiam? Je Amono, kiom hastas la tempo, forportante nln al la eterneco!

Bonvenu, kamarado! Vere dolore ml sentadis vian foreston dum vi restadis tie malsupre. Mankis al mi viaj prudentaj songheksplikoj, ege ili al mi mankis. Eble vi ech ne povas imagi, kiel oni suferas pro malhavo de inteligenta kunulo; ja kun kiu mi povas kvalifike interparoladi meze de tiuj malkleruloj? Diru sincere: chu vi ankau rememoris min almenau iomete?

Nu, ne staru tiel embarase kaj ne rigardu min nubmiene. Prenu ja lokon che mia modesta manghotablo kiel antaue, nur aranghu vin komforte, tute hejmece, neniom ghenighu. Ja mi estas jam manghinta, jen tamen restis iomo - vi scias ja, tiu mia malbeninda stomako... Nur atentu, certatempe vi devos bridi vian apetiton, char via storaako kredeble dekutimighis festeni, chu? Nu, ne nubmienu, indas ja lomete intersherci, chu ne vere?

Ne kredu, ke mi forgesis vin dum via foresto. Ofte mi pripensis vin, dirante al mi: necesas liberigi tiun povrulon - tamen chu endas, ke mi mem persone okupighu pri chluj bagatelajhoj? Ja ech tempeto ne restas al mi por privataj aferoj, chiun mian tempon forrabas mia porpublika dejhorado. Verdire vi estas enviinda, se vi povis pasigi pli ol du jarojn tute kviete, senigita de chiuj zorgoj - ho, vi fripono, sagace vi sciis aranghi... Ne, ne, nenion repliku, ech ne pepu prefere! Mi komprenas vin ja tute bone, ne necesas ion ajn klarigi.

Entute, Jozefo - plej konvenas nurnure muti lastatempe. Malbonaj cirkonstancoj formighas, Jozefo. Sciu, estas danghere ech en sia propra domo lautparoli. La muroj estas audipovaj, iun ajn oni devas suspekti - chiuj spionas! Ja vi konas min bone kaj scias do, ke mi ne kutimas kave frazi - bonkredu, Jozefo, chio che ni achighas nuntempe. Imagu nur: la sklavaro komencas ribeli! Chu ion tian oni audis iam ajn? Kion ili postulas verdire? Ili estas ja nurnuraj barbaroj diversgentaj, malkleraj misgeneritoj malpursangaj, plejparte negroj - kaj tiuj eble emas egalrajti kun ni egiptoj! Kia senhonto - ja diru! La sklavaro vivtenighas ja je kostopago de la shtato! Se la shtato ne igus ilin labori kontrau nutrajhoj kaj loghado, ili mortachus kvazau brutaro senfuragha - chu mi ne pravas? Sed tion ili he agnoskas, rlbeli ili emas!

Nun imagu, en kia situacio trovighas mi kiel chefo de la faraona korpogvardio! Mi respondecaa ja pri ghenerala trankvilo. Chiun ech plej etan eventon oni imputos debete al mia konto. Vi ne kredos, Jozefo, kiom da laudiraj amlkoj embuskas por uzurpi mian postenon! Neenviinda sltuacio... Jes, tiel statas la aferoj ghenerale en nia socio: post chiu angulo gvatas kelkiu por kvermeti piedon al funkciulo pli alte postenanta - kien perdighis nia moralo, kiel misighis la iama solidareco de nia reganta klaso!

Komprenu, Jozefo, ke chio-chi ekstreme nervozigas min, ech kviete dormi mi ne plu kapablas. Jam ghiskole mi satas de tia dejhorado, se ml devas tiom pene retenadi mian oficon. Iam-tiam mi ech mem demandas, chu tio penvaloras. Tamen kion mi faru? En mia agho oni ne povas ja eki ion novan. Cetere kion mi komencu? Antaunelonge mi sentis min jam tiom deprimita, tiom senespera, ke mi ekpensis ech manlabori - imagu nur, kia freneza ideo! - sed chu mi entute rajtas tion? Ja mia nobela deveno predestinas min por altranga dejhorado, chu? La burokrata aparato englutis min kaj ne plu eblas liberighi...

Tamen sufiche jam da tiu vana lamentado! Mi invitis vin ne por plendi pri miaj malfacilajhoj. Cetere, chu vi scias, pro kio mi alvenigis vin? Vi apenau divenus.

Eble vi konjektas, ke mi intencas riprochi vln pro via konduto al mia edzino? Neniel, Jozefo, absolute ne! Por mi persone indiferentas, kio okasls inter vi du, tio lasas min neglekta, pri tio mi tute malzorgas...

Atendu, mia kara, nenion kontraudiru - mi ne emas pribabiladi tiun tedan aferon. Chu vi opinias, ke mi tiam kredis shian blagon? Kamarado, unuavide mi malkashis shian naivan artifikon! Mi tre bone scias, ke la kokradon iniciatis ne vi, sed shi mem. Shian karakteron mi konas tiom perfekte, ke chia klarigado superfluas. Sciu, Jozefo, virinon oni vere ekkonas nur edziniginte shin. Kaj tiu mia estas ja aparta malvirtulino:

Kvazau ia stranga manio estas che shi. Ekstreme ordonema shi estas, chion shi volus aksigi chirkau si, chiam shi strebas altiradl atenton al sia ekstravaganca memo. Kun iu ajn nova viro shi pretas flirti, provokante lian flatadon. Sed mi bone scias, ke tion shi faras precipe por jhaluzigi min kaj demonstri, kiom sopirata shi estas. Jes ja, shia frivola sinteno kolerigas min, sed alikauze ol shi konjektas: shia defia konduto kauzas malbonan sangon en nia honora socio - jen kio ghenas min! Per rab-okuloj mi devas gardi mian bonfamon, vi komprenas, Jozefo, chu? Certe vi komprenas, char vi estas eksterordinare sagha.

Sed ghuste tial vi ankau shin devis kompreni! Sciu, shi atingis jam la aghon, kiam la virinoj emas amindumi junulojn. Tiam nemirinde, ke shi persistis kunpekigi vin, tio estas tute launatura. Sed vi, naiva virgulo obstine pudora, anstatau kompreni tion kaj volonte kontentigi shin, kiel decus al obeema sklavo - vi preferis rlfuzi! Kio misordighis en via cerbujo? Se vi estus plenumita shian avidon, chio procezus tute kashite kaj senskandale. Damno kun vi! Kial vi, je Amono, ne konfidencis al mi mem la tutan aferon? Chio povis esti senproblema. Chu vi konjektas min jhaluzema? Ech neniom!

Cetere ne supozu, ke amorado kun mia seksmiena edzino estas io delica - neniel! Shi nur shajnigas sin pasiulino - en la edza lito shi neniigas chiujn iluziojn; absolute senpasia shi estas, apatia, pasiva - oni povus che shi malvarmumi, tiom shi fridas. Imagu nur, ke ech mi mem neniam sukcesis ardigi shin - chu vi kredas? Do, neniom vi havas por bedauri.

Sciu, Jozefo: edzinon oni tenas nur por reprezenti kaj iam-tiam por generi idojn. Por ghui seksdelicon oni iru en malchastejon, el inter publikulinoj vi povas elektl lauguste kaj lau momenta humoro. Se mi mem ekemas diboche sekspetoli, chiam mi elektas nlgrahautulinon. Jes, Jozefo, nepre mi rekomendas al vi negrinojn! Perfektan figuron ili havas, elastan bruston, longajn krurojn kaj malbeninde lertajn manojn. Grandiozaj amorantinoj ili estas, speclale edukitaj por la publikulina metio; nenion ajn vi bezonas fari, chiom aranghas ili mem lau variaj manieroj, certe vi ne enuos - fidu mian konsilon, pri erotiko mi estas fama eksperto!

Sed verdire - kial mi lecionas? Ja mi ne venigis vin por instrui vin pri seksumado. Nur preterpase mi menciis, por ke vi sciu, ke mi absolute ne havas skrupulojn nek eble antaujughojn rasismajn. Cetere vi mem povas tion prijhughi proprasperte. Ankau vi estas ja barbaro, kaj malgraue mi allasis vin en mian domon. Ech nebagatelan monsumon mi ne domaghis por akiri vin; indas ech dubi, chu vi respektive estimas tion. Chiam mi celis nurnure vian bonfarton, tion vi devas al mi kredi. Neniam - mi emfazas - neniam mi iel ajn malicemis kontrau vi.

Memkomprene, la konsekvencon kiun mi rezultigis el la tiama skandalo kun mia edzino, tiun vi ne rajtas konsideri maljusta.

Jes ja, kulpighinta estas shi - sed tion mi ne povis publike agnoski! Komprenu ja: chu indis, ke oni fingromontradu min kiel kokriton, ke mian honestan nomon oni kotentiru? Tio kompromitas ne nur min mem, sed samtiel la tutan nobelsocion - pro tiajho oni neniam pardonus min! Kaj se jam mia histeria edzinacho vekis tian bruegon, kion mi estis faronta? Chiam oni adaptu sin lau cirkonstancoj, jen la esenca principo de inteligenteco. Historlajn faktojn chiam akomodas talentohavaj individuoj lau sia bezono. Memoru, mia kara: chio estas alia ol onl oficiale asertas; se oni chiam devus malkashi veran staton de l' aferoj, oni ne kapablus regi.

Sed sufiche jam, Jozefo - vi ade devigas min parolturni chirkau la chefa kauzo de via jena cheesto!

Supozeble vi agnoskas, ke post la skandaloza evento vi ne povas plu resti en mia familia domo. Dum tiuj du jaroj de via foresto oni forgesetis la aferon, sed se vi denove aperos en via antaua posteno, tuj ekfuriozus inundo da kalumnioj kaj klachoj - vi scias ja, kiom malicaj oni estas!

Krom tio, mia edzino ege malamas vin, kion vi cetere devas kompreni: estas ununure vi, kiu povus iam malkashi, klel chio efektive okazis - kaj tion shi nepre devas malebligi. Tutcerte shi provus pli-malpli baldau senigi sin de vi, supozeble ech per ne tre delikata maniero - vi komprenas. Taugaj rimedoj estas ja kiam ajn chemane en nia socio.

Kiel do ni aranghu pri vi? Mi ekzemple povus teni vin en dumviva aresto, por shirmi vin kontrau shiaj insidoj - sed tio malharmonias al mia sentema naturo, ech sen konsideri tion sufiche multekosta. Ankau mi povus simple vendi vin. Finfine vi estas mia sklavo, sekve tia negoco estus tute ordinara afero komerca: kiel varon mi achetis vin kaj kiel varon mi rajtas vin ankau vendi. Eble ech profiti mi povus, char nuntempe la merkata demando pri inteligentaj sklavoj multoble superas la oferton. Kredeble estas nur maldaura modo, tamen des pli bone eluzebla.

Sed - chu vi opinias, ke vin mi kapablus kondukigi al foiro kvazau brutachon? Neniam, Jozefo, neniam! Vin mi devas utiligi pli prudente. Sciu, Jozefo: mi donacos vin! Jes, mi donacos - kaj chu vi emas divenprovi, al kiu? Vi ne divenus, kamarado... Al nia Plej Serena Faraona Moshto mem mi donacos vin! Memkomprene sen pretendi ian ajn rekompencon. Mian denaturan grandanimecon vi konas ja, char vi mem sufiche spertis ghin. Neniam oni avaru, precipe en rllato al la estroj. Cetere mi enkalkulas, ke nia afabla suvereno degnos vidigi sian bonvolan favoron al mia neniomsignifa persono per tauga maniero lau sia plej sagha bontrovo.

Nia superulo ech jam scias pri vi, Jozefo - vi miras, chu? Probable iu stultulo elbabilachis che la kortego, ke mi posedas lertan songhauguriston - kaj laudire ghuste tian la Dieca Faraono nun urghe bezonas. Interesa hazardo, chu? Nu, plezuru, Jozefo, plezuru - char ega felicho trafis vin!...

Sed mi vidas, ke preskau neniom vi formanghis; chu la legomon vi ne trovas bongusta? Ne, ne, jam lasu - nun vi ne plu havas tempon por festeni. Vi estas jam antauanoncita che la Faraona Moshto. Mi donos al vi tiucele iun eluzitan veston el mia garderobo; poste vi repagos. Du miaj gvardianoj akompanos vin ghis la imperiestra palaco.

Kaj nun jam rapidu, amiko! Mi deziras al vl sukceson en via nova posteno. Kaj taugaokaze ne forgesu al Plej Serena Faraono emfazi, ke estis mi, kiu malkovris vian eksterordinaran talenton kaj ech tiagrade evoluigis ghin, ke ghi povas utili al prospero de la tuta imperio. Dieca nia faraono, la Plej Supera Estro de l' vaste vasta mondo vivu poreterne kaj daure bonfartu ankau postmorte!...

Ahh, kiom da diplomata inghenio oni devas disipi por montri sin lojala kortegano...